Tweestammige Germaanse naam, uit Wolf- 'wolf' (zie -wolf-) en -ram, Middelnederlands rave(n), Oudhoogduits (h)raban, door assimilatie tot -(h)ramn en daarna tot -ram geworden (zie -raven-). Het is een samenstelling met de betekenis 'wolf en raaf (tegelijk)'. Beide elementen van de naam staan in verband met de Wodanverering. Heiligennaam: Wolfram, omstreeks 690 aartsbisschop van Sens in Frankrijk; gestorven omstreeks 700 in het klooster Fontanelle bij Rouaan; kerkelijke feestdag: 20 maart. In Gent reeds in de 10e eeuw een voorbeeld: Wulframnus, 959, Vulframnus, 987 (Mansion 26). In Dordt: Wolfram, 1284-87 (SRD). Grote bekendheid kreeg de naam in en na de Middeleeuwen ook door Wolfram von Eschenbach (omstreeks 1170-omstreeks 1220), de Middelhoogduitse dichter van onder meer 'Parzifal'. Met deze naam is de naam van het metaal wolfram samengevallen. Het tweede element heeft daarin oorspronkelijk een andere betekenis, namelijk het Middelhoogduitse woord voor 'vuil', aangezien men het als afval van tinerts beschouwde.