Van Lat. priscus 'oud, eerwaardig, vroeger, voormalig'; Priscilla is een diminutiefvorm, als het ware met de betekenis 'een beetje oud, eerwaardig'. Priscilla wordt vermeld in de Bijbel, in Handelingen 16, 2, als de naam van de vrouw van Aquila (zie ook 1 Cor. 16,19). In 2 Timotheüs 4, 19 wordt zij Prisca genoemd. Prisca en mannelijk Priscus komen ook voor als heiligennaam: Prisca, Romeinse martelares uit onbekende tijd, in de legende vereenzelvigd met de bovengenoemde Prisca. Kerkelijke feestdag: 18 januari Priscus, jonge martelaar in Caesarea in Palestina omstreeks 260, tijdens Valerianus. Voorts: Priscus, martelaar in Capua, uit onbekende tijd. Volgens de ene legende was hij de eerste bisschop van Capua, volgens een andere was hij bisschop in Afrika. Samen met andere heiligen staat hij afgebeeld op het beroemde mozaïek in de S.-Prisco bij Capua. In Engeland werd de naam Prisc(ill)a veel gebruikt door de 17e-eeuwse Puriteinen; bij Longfellow is Priscilla de hoofdfiguur in zijn 'Courtship of Miles Standish'.