Germaanse naamstam met de betekenis `raaf'. Volgens Schröder (1944) zijn de ravennamen typisch Frank. in verband met de Wodan-cultus: de raaf was de heilige vogel van Wodan. Men denke aan de beide raven Hugin en Munin, die `s morgens uitvlogen en `s avonds kwamen melden wat er op aarde gebeurd was. Dit naamelement is afgeleid van een grondvorm *hrabhan-, *hrabhna-; Oudhoogduits (h)raban, hrabo, hram. Door assimilatie van de b aan de n ontstond (h)ramn en dit werd tot ram, dat tenslotte niet meer als `raaf' werd begrepen, maar als `ram'. Dit blijkt uit de vertaling van de naam van Adalramnus, bisschop van Salzburg in de 9e eeuw, in het Lat.: nobilis aries `edel ram' (Bach 325). In het Oudnederlands chramnus (verlatijnste vorm, uit 745), ravon (ca. 850, Mansion), Middelnederlands raven, rave; Oudsaksisch (h)rabhan, naht-ram `nocticorax'; Oudfries *hrava, Nieuwfries raven; Angelsaksisch hroefn, Eng. raven; Oudnoors hrafn; Zwe. ramn, De. ravn. Vgl. buiten het Germ.: Gri. korax en Lat. corvus, beide `raaf', Iers crû, Russ. en Po. kruk. Van een Indogerm. wortel ker-, kor-, waarschijnlijk oorspr. onomatopoëtisch (klanknabootsend), vgl. Lat. crepo `ik knars' en Oudind. krpate `jammert'.

Naar het overzicht van de naamstammen