Woord: wurgen
|
wurgen , wörgen
, braken. Bron: Ballot, A. (1870), Eigenaardigheden van het Twentsche dialect, uitgegeven in 1968, Hengelo. |
|
wurgen , wö̀rgen , zwak werkwoord
, wurgen; braken; met moeite doorslikken. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
wurgen , wörge
, wurgen. Tusschen hange en wörge, twijfelen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
wurgen , wurgen , [werkwoord]
, ook: wörgen (Stad) =worgen. || vrözzeln Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
wurgen , wörge
, wörchde, haet of is gewörch , worgen, wurgen. Ich höb ’t mich richtich den hals aaf mótte wörge: ik moest het echt door mijn keel wurgen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
wurgen , wurgen , wörgen, worgen , zwak werkwoord, (on)overgankelijk
, (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid). Ook wörgen (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid), worgen (Zuidwest-Drenthe) = 1. wurgen Hij wörgde, ...smoorde mij haost (Dwi), Niet zo stief drokken, ie wörgt mij nog (Eli), Ik kon hum wal wurgen, zo kwaod was ik (zw), Ie zulden hum wörgen! (Ker) 2. hard werken, met moeite ergens door komen Hij wörgt zich deur het etten hen (Pdh), Hie mot er aordig tegen wörgen (Emm), (zelfst.) Dat was gein waarken meer, dat was wurgen (Erf), Mit hangen en wurgen is hij der deur ekomen (Dwij) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
wurgen , wörgen
, wurgen. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
wurgen , wörgn
, worgen, wurgen. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
wurgen , wurgen , worgen , werkwoord
, 1. doden door wurging 2. zeer veel moeite doen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
wurgen , wörge , werkwoord
, wörgde, gewörg , worgen , VB: Ich hej 'm waol kênne wörge wie 'r mich dy frats oétzat Zw: Ich heb mich môtte wörge vuur 't ëte aof te kriége: grote moeite moeten doen.; wurgen Zw: Ich môt mich wörge vuur 't ëte aof te kriége.; afwurgen (van voedsel) wörge VB: Lëver, bah, ich heb mich môtte wörge vuur 'm aof te kriége. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
wurgen , wörrege
, wurgen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
wurgen , wörgen , werkwoord
, wörgen, ewörgd , wurgen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
wurgen , wörge
, wörgtj, wörgdje, gewörgdj , 1. wurgen 2. zich geweld aan doen Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
wurgen , wörge , werkwoord
, wurgen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
wurgen , wörge , zwak werkwoord
, wörge - wörgde - gewörgd , wurgen, worgen; Cornelissen & Vervliet - Idioticon van het Antwerpsch dialect - 1899 - WÖRGEN (uitspr. wörregen) - kroppen in de keel, wringen, sprekend van spijzen: die patatten wörgen danig in de kèèl. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
wurgen , wörge
, wörgde – gewörg , wurgen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |