Woord: weerborstel
|
weerborstel , wierborstel
, iemand die het gedurig met iedereen aan den stok heeft en met wien dus geen land te bezeilen is. Bron: Ballot, A. (1870), Eigenaardigheden van het Twentsche dialect, uitgegeven in 1968, Hengelo. |
|
weerborstel , [ruziemaker] , weerbö̀ssel , mannelijk
, ruziemaker. Bron: Gallée, J.H. (1895), Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect, aanhangsel Twents |
|
weerborstel , waerbörstel
, weerbarstig haar. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
weerborstel , wierbiössel , mannelijk
, weerborstel, haren die in andere dan de gewone richting staan; weerbarstig persoon Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
weerborstel , wérboorstel
, valse kruin, zomaar ergens in het hoofdhaar. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
weerborstel , wirborsel , zelfstandig naamwoord
, weerborstel. Twee bosjes haar die tegen elkaar in groeien. ’t Woord doet denken aan “weerbarstig”, tegen de draad. Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek |
|
weerborstel , weerbössel , wèerbongel, wèerhakke, wierbössel , 0
, weerbössels , (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe). Ook wèerbongel (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied in bet. 1.), wèerhakke (Zuidwest-Drenthe, zuid in bet. 1.), wierbössel (Zuidwest-Drenthe) = 1. dwarsligger Het hef aaid al zo’n weerbössel west (Sti), Hij is een wierbossel (Hgv), Ie mut er oe mar niks van antrekken, ik bin nou eenmaol zo’n weerbossel (Flu), z. ook dweerbössel, dwarsbössel, ook gezegd van een onrustig, druk persoon (Zuidwest-Drenthe) Wat bi’j toch een wierbössel (Die), z. ook wierboks 2. draaiing in het haar (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents zandgebied) Hij hef twee wierbössels in het haor (Die), Denne met die weerbössel, den is bij de beer west (Pdh) 3. ruige kop met haar (Zuidwest-Drenthe, zuid) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
weerborstel , wirborsel
, weerborstel , Diejen inne van óns hi zó'mér ne verveelende wirborsel, staol boove óp zun'ne kop. Een van onze kinderen heeft een vervelende weerborstel, recht boven op zijn hoofd. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
weerborstel , werborsel
, tegendraaiing van haren Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
weerborstel , wirbôrsel
, weerborstel Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
weerborstel , waerbeustel , mannelijk
, weerborstel , Dae haet hieël lestige haor, dae haet twieë waerbeustels. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
weerborstel , waerbustel
, weerborstel, een dot haren die tegen de streek/groeirichting ingaat Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
weerborstel , waerbeurstel , waerbörstel , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, waerbeurstels/waerbörstels , eerste vorm Nederweerts, Ospels; tweede vorm Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern); persoon, onhandelbaar , haar, weerbarstig Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
weerborstel , wirbòrsel , zelfstandig naamwoord
, Henk van Rijen - weerborstel; Jan Naaijkens - Dès Biks (1992) - wirborsel zn - weerborstel; WNT WEERBORSTEL - 1) tegen de vleug in staand haar; 2) (gewestelijk) ruziemaken, onhandelbaar persoon, weerbarstige jongen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |