Woord: uittellen
|
uittellen , oettelle
, uitrekenen, ook iemand iets voortellen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
uittellen , oettëlle
, tëlde oet, haet of is oetgetëlt , uittellen; aftellen. Zie is oetgetëlt: zij staat vlak voor de bevalling. Oettëlle, wae ’t eesjten is: aftellen, wie de eerste is. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
uittellen , oettellen , zwak werkwoord, overgankelijk
, uittellen Ik heb het geld al veur je oetteld (Pdh) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
uittellen , uuttellen , werkwoord
, 1. uittellen: ten einde tellen 2. in uutteld wezen bijna bevallen, ook: niet meer in aanzien zijn, geen mogelijkheden meer hebben, door vermoeidheid niks meer kunnen 3. betalen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
uittellen , [uittellen] , oettèlle
, uittellen , Det kóns se op dien tieën vingers oettèlle det dao niks van kumtj. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
uittellen , öttèlle , zwak werkwoord
, öttèlle - tèlde èùt - ötgetèld , uittellen; WBD ötgetèld - (gezegd van een koe) het einde v. d. draagtijd bereikt hebbend; ook 'ötgereekend' genoemd, ofwel 'òn de telling', 'òn de baot' Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |