Woord: tante
tante , tant
, tante (lang uitspreken). Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
tante , taande , taante , [zelfstandig naamwoord]
, ook: taante (Westerkwartier) =tante. Verdringt het woord muike. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
tante , taande , tanne
, tante. Dat is mien taande. Maar: tanne Grietje Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
tante , tante , zelfstandig naamwoord
, in de zegswijze as m’n tante ’n snor had, was ze m’n oum(e), spotreactie in de zin van: het is nu eenmaal niet zoals het had kunnen zijn, aan loze veronderstellingen heb je niets. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
tante , tant , vrouwelijk
, tante , tènjtje , tante. Haut de tant éns leif: omhels tante eens. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
tante , tante , 0
, tantes, tanten , 1. tante Dat is een tante van mien moe’s kante (Bov), z. ook muui 2. vrouwspersoon Dat is een potige tante (Gas) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
tante , tante , taante , zelfstandig naamwoord
, de; tante; een dikke tante een dikke vrouw, een lastige tante een niet bep. gemakkelijke vrouw Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
tante , taant , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, taante , téntsje , tante , VB: Hebs te oüch de noonke en taante genuujd vuur de broélef? VB: Mêt dat klèid veul ich mich zjus 'n aw taant. Zw: Es m’n taant ’n roej brook aon haw wäor ze van de gerdszjevik (garde civique=burgerwacht) van Lûik. Zie uitleg bij ‘gierton’ Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
tante , tante moej
, oudtante Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
tante , tante , zelfstandig naamwoord
, tante. Vroeger: meuie. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
tante , tante
, koe die haar melk aan een vreemd kalf geeft (W.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
tante , tant , vrouwelijk
, tantes , tentje , tante , Och, dao kumtj tentje weer. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
tante , tant , zelfstandig naamwoord
, tantes , tantetje , tante; tant Ketrien – tante Katrien;Tante Bet – de (vroegere) Maas- en Roerbode ook De Remunjsje gezèt Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
tante , tânt , tânte , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, tântes , têntje/tênteke , tante Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
tante , taant- , voorvoegsel
, tante; voorvoegsel bij een eigennaam; Bij Lidwien van ons Taantida, moese alle krullen der [bij de kapper] aon geleuve, dè kostte wè méér tèèd. (Lodewijk van den Bredevoort – ps. v. Jo van Tilborg, Kosset den brèùne eigeluk wel trekken? Dl. 1, Tilburg 2006) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
tante , taante , zelfstandig naamwoord
, tante; Cees Robben - We ist tòch enen blòk van en kèènd, taante; Cees Robben - Ik hèb zeuve kènder, zi óns taante Wies; Henk van Rijen - 'ons taant Ant waar vruug vendaog'; Henk van Rijen - 'taante nunneke' - aanspreektitel voor een tante die non is; WBD III.2.2.76 'tante’ = idem; ook 'moet’ of ‘moetje'; taante zuster - uitdrukking; WTT 2013 - aanspreekvorm voor een vrouwelijk gezins- dan wel familielid dat in het klooster was getreden Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
tante , tant
, tantes , tante Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |