Woord: strijdig
|
strijdig , [onvriendelijk] , strijig
, tegensprekerig, onvriendelijk. - En strijige vent. - Verg. strijen, tegenspreken, bij v. Schothorst. Bron: Beets, A. (1927), ‘Utrechtsche Volkswoorden en Volksgezegden’, in: Driemaandelijksche bladen 22, 1, 1-30, 73-84. Groningen |
|
strijdig , striejig
, tegenstrijdig. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
strijdig , striedeg , [bijvoeglijk naamwoord]
, strijdig. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
strijdig , stroidig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. Tegenstrijdig, wispelturig. | Ze benne deer puur stroidig in de weer. 2. Onbestendig sterk wisselend. | ’t Weer is puur stroidig. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
strijdig , striejig
, strijdig Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |