Woord: strevelen
|
strevelen , streveln
, sukkelen, kwijnen. Zal tot: streven, moeten gebracht worden als freq. vorm; het Oostfr.: strêfsk = voorwaarts, steeds verder, vooruit strevend, en zoo: streveln, eigenlijk: de gezondheid steeds trachtende te herwinnen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
strevelen , straevele
, tegenspreken. Taege straevele, tegen spreken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
strevelen , straevele
, in en gesprek ut ni mit elkaar aens ziën (stechele). Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
strevelen , streveln , zwak werkwoord, onovergankelijk
, 1. moeite doen (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, Midden-Drenthe) Hie strevelt er tegen om het te volbrengen (Eev), Hij mus er in schooul aordig tegen streveln um met te kommen (Gas), Hie mus der zo tegen streveln um der weer bovenop te kommen (Odo) 2. sukkelen, kwijnen (wm) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
strevelen , straevele , werkwoord
, straeveltj, straeveldje, gestraeveldj , discussiëren op een agressieve, gelijkhebberige manier, twisten ook straeve Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
strevelen , straevele
, straevelde – gestraeveld , twisten; redetwisten; bekvechten; kibbelen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |