Woord: snibbig
|
snibbig , snibbig , bijvoeglijk naamwoord
, snibbig. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
snibbig , snebbig
, snibbig. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
snibbig , snibbeg , [bijvoeglijk naamwoord]
, snibbig. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
snibbig , snibbig , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, snibbig, vinnig Die vrouw kan zo snibbig praoten, het is net of ze altied kwaod is (Pei), Die vrouw gaf zo’n snibbig antwoord (Zwin) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
snibbig , snèbbig , bijvoeglijk naamwoord
, vinnig, snibbig. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
snibbig , snichel , zelfstandig naamwoord
, de 1. snibbige, bitse en evt. verwaande vrouw of meisje 2. klein, grappig maar ook enigszins ondeugend kind Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
snibbig , snebbetig
, snibbig , Zeet noe ins neet zoea snebbetig! Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |