Woord: smiegelen
|
smiegelen , schmiecheln , smaicheln
, kruipend vleien, pluimstrijken. Vgl. ’t Hoogduitsche schmeicheln, en: schmiegen; schmeichelhaft = vleiend; Smeichelkatze = flikflooister, (Noordfriesch schmicheln); Smeichler = vleier; Westfaalsch smige, Hoogduitsch schmeichêlnd; Hoogduitsch schmiegen = (zich) buigen, krommen; sich smiegen und biegen = zich in allerlei bochten wringen, zich krommen en buigen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
smiegelen , smieggele
, op geen fijne manier zaken doen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
smiegelen , smaigeln , [werkwoord]
, vleien; niet Stad en Westerkwartier Der bin in onze toal van dij woorn, dij joe smaigeln as hunneg (Meester Kriet.) || fliemstrieken; smeerperen; vliemstrieken , uit het D. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
smiegelen , smiegeln , [werkwoord]
, 1 bedriegen.; 2 smaigeln. || belazern; beloazern; belotjen; besaigeln; besodemietern Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
smiegelen , smaigeln
, vleien Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
smiegelen , smiechele , werkwoord
, iets stiekem doen (West-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |