Woord: schurgen
|
schurgen , schörge
, kruien. Eemes schörge, iemand in de maling nemen. Et issum veur de vot geschörg, hij is er toe gedwongen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
| schurgen , sjörge , werkwoord , sjörchde, haet of is gesjörch , kruien; sollen. Mit eemes sjörge: iemand in het ootje nemen. Zuuch die vrouluu éns mit dae vraeme sjörge: zie die vrouwen eens met die vreemdeling sollen. Sjörch doe ouch éns: krui jij ook eens. “Dao gaon ze weier mit eeme sjörge Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
schurgen , sjörge , zich sjörge , werkwoord
, sjörgde, gesjörg , sjouwen , (met iets sjouwen) zich sjörge VB: Zoonder kûitske mêt 't keend nao Mesjtreech goën ês niks gedoën, de sjörgs dich kepot. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
schurgen , [sjouwen] , sjörge
, sjörgtj, sjörgdje, gesjörgdj , 1. sjouwen, zwoegen 2. onrustig bewegen , Det is mich vuuer de vót gesjörgdj: dat is onontkoombaar, ik zal het moeten doen. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
schurgen , sjörge , werkwoord
, sjörgtj, sjörgdje, gesjörgdj , 1. niet stilzitten, steeds heen en weer schuiven, woelen 2. (iets zwaars) dragen 3. zwaar op de maag liggen: die spruutjes zitten mich te sjörge – die spruitjes liggen me zwaar op de maag 4. het opgeschepte eten niet opkunnen: zits se mèt het aete te sjörge? – kun je het opgeschepte eten niet op? Zie ook kruje Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
schurgen , schörge , werkwoord
, (Ospels) sjouwen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
schurgen , schörge
, kruien Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |