Woord: schokkelen
schokkelen , schoeggele
, schommelen, schudden. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
schokkelen , sjuggeln , sjoggeln , [zelfstandig naamwoord]
, in een drafje lopen. , (Hogeland) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
schokkelen , schoekele , schokkele
, hortend, stotend schommelen; schokken, schudden (horten en stoten); kaarte schokkele kaarten schudden. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
schokkelen , sjokkele , werkwoord
, sjokkelde, haet of is gesjokkelt/sjoggelde, haet of is gesjoggelt , schommelen; wiegen. ’t Kintje sjokkele: op de arm of in de schommel schommelen; wiegen.; sjoggele waggelen, schudden. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
schokkelen , schókkele
, óp en neer schudde. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
schokkelen , sjokkele , werkwoord
, sjokkelde, gesjokkeld, sjokkelenterre , schommelen , VB: De keender hebbe de gaanse naodenoon gesjokkeld,; wiegen (heen en weer wiegen) sjokkele VB: 't Keend ién sjlaop sjokkele. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
schokkelen , schokkele , werkwoord
, schudden (Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
schokkelen , [schommelen ]
, 1. schommelen zie ook sjóngele, sjómmele , De kinjer zeen aan ’t sjógkele. In slaop sjógkele. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
schokkelen , schòkkele , zwak werkwoord
, Henk van Rijen - schokken, trillen; WBD III.3. 1:588 'schokkelen'= hotsen (zachtjes schokken op een hobbelige weg); WNT SCHOKKELEN - herhaaldelijk schokken; sjokkend voortgaan; schommelen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |