Woord: Pruis
|
Pruis , Pruus
, Pruis. De beste Pruus haet noch ein paerd gestaole, geen enkele Pruis deugt. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
Pruis , Pruus , [zelfstandig naamwoord]
, Pruzen , 1 Pruis; 2 Pruisisch. Pruze foezel. n Pruze doalder = een taler, f 1.80. Dat peerd löpt Pruus = met de tenen naar buiten. Pruze roden (Westerwolde), ouderwetse aardappelsoort. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
Pruis , Pruus
, Duitser ’ne Pruus mot vèchte! Een Duitser moet oorlog voeren. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
pruis , proes , sjproes , vrouwelijk
, proese , pruuske , gieter, zie ook: sjproes. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
Pruis , Pruus , mannelijk
, Pruuse , Pruuske , Pruis. De bëste Pruus haet ẹ paert gesjtaole: (en den Ollènjer ’t gėtuuch derbie): een bewijs, dat men vroeger in het Gulikerland van beiden geen hoge dunk had. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
Pruis , Pruus
, Duitser. D’n beste Pruus haet nag en paerd gestoale (of enne fiets); Pruusses, Duitsers. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
Pruis , prusj
, inwoner van Pruisen, maar ook een Duitser in het algemeen. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
pruis , pruus
, aanduiding voor Duitser. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
Pruis , Pruus , 0
, Prusen , (veroud.) = 1. Pruis, ook Duitser Dat is een Pruus, gien Hannoveraan (Bov), Een Pruus weur veul zegd in de eerste wereldoorlog, later weur dat Duutser (Emm), Vrouger kwamen hier wel Prusen te grasmaaien (Eev), De Prusen worden geboren mit een gewèer op de rogge (Eli), Ik heb een neie zende kocht van een Pruus Duitse marskramer (Hol), Hij kan bestellen as een Pruus (Mep), Prusen bint Duutsers, mar alle Duutsers bint gien Prusen (Scho) 2. Duitsland (Veenkoloniën, Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) Wie gaot vaok even naor de Pruus (Ros), Die komp oet de Pruus (Bei), Vrogger gungen de arbeiders hen de Pruus hen warken (Oos), z. ook Prusen Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
Pruis , Pruus , Pruis , zelfstandig naamwoord
, de 1. Pruisen 2. inwoner van Pruisen, ook wel: Duitser Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
pruis , pruis , zelfstandig naamwoord
, schuim Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
Pruis , [duitser] , Pruus , mannelijk
, Pruse , Pruuske , Pruis, Duitser , De bèste Pruus haet nog ei paerd gestoeale. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
Pruis , Pruûs , Pruus , zelfstandig naamwoord
, Pruse , Pruuske , 1. Duitser 2. de Pruûs – de Duitse tv-zender: de(n) iëste Pruûs, de twiëdje Pruûs... Duitsland één, Duitsland twee. Oorspronkelijk de naam van een inwoner van het koninkrijk Pruisen. Aangezien de eenmaking van Duitsland van de Pruisische koningen is uitgegaan, werd ‘Pruis’ ook het woord voor de Duitser Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
Pruis , Pruûs , eigennaam
, Pruûse , Duitser Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
Pruis , Pruu~s
, Pru~se , Duitser Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |