Woord: plakken
|
plakken , plakken
, den grond met de spade plat slaan. De zôn plakken, de gelegde graszoden vlak slaan. Plakke-schuppe, plat-spade. Platte-kinder, kinderen die nog niet loopen en niet droog zijn. Pl. d. pladde, vodde. Dus eig. lappe- of luierkinderen. In den Codex Argenteus is het plats, lap om een oud kleed te stoppen. Marc. II. 21. Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange. |
|
plakken , plakken
, in: iemand iets op ’t oor plakken = hem met iets, bv. eene boodschap belasten. Het sluit in zich dat deze daarvan liever verschoond was gebleven. Zie ook: draien. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
plakken , plekke
, plakken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
plakken , plakken , [werkwoord]
, 1 kleven. Dij stiezel wil nait plakken; 2 lang blijven zitten. Ze zatten in haarbaarg te plakken. Zie plak II. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
plakken , plakjen , [werkwoord]
, onderhaandjen, spel om centen, waarbij iedere van beide spelers evenveel inlegt; de eerste speler houdt zijn cent onder de hand; hij licht de hand op; ligt de letter boven, dan zijn alle centen met de letter boven, voor hem; zo ook met de laiw. De andere zijn voor de andere partij. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
plakken , plakken , overgankelijk werkwoord
, 1 plakken. n Pampier aan n boom plakken. Ain wat op ‘t oor plakken; 2 drukken. Ain tegen de muur plakken; 3 plakjen; 4 plaatsen (in ‘t algem.) Wel het dat bouk op dij stoul plakt? Plak dat goud doar mor deel!; 5 zok plakken = zich neerzetten. Hai plakte zok bie kaggel. Zok ter tussen plakken = zich in een kring dringen. ‘t Hoeshòlderske het zok ter wel tussen plakt = ze heeft de plaats van de huisvrouw bemachtigd. Zok deelplakken, zok hìnplakken, met dezelfde betekenis. || onderhaandjen Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
plakken , plakng , zwak werkwoord
, met de platte hand liefkozend slaan, van dier Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
plakken , plakke
, snel gaan, opschieten ’t Plákt nie Het schiet niet op; Bliêve plakke Ergens langer blijven dan bedoeld. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
plakken , plekke
, bliêve plekke op een uitgaansplek (feestje) nablijven; In de kroeg bliêve plekke Langer in de kroeg blijven dan gewenst. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
plakken , plėkke
, plėkde, haet of is geplėk , plakken; tegels zetten; pekken. Hae blif mer plėkke: hij is niet weg te krijgen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
plakken , plakke
, good ópschete, vuroêt komme. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1989), È maes inne taes. Plat Hôrster, Horst. |
|
plakken , plakke
, opschieten, goed vooruitkomen Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
plakken , plèkke
, lang in een café blijven zitten of lang bij iemand op bezoek blijven. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
plakken , plakken , zwak werkwoord, (on)overgankelijk
, 1. plakken, kleven Dizze postzegels willen niet plakken (Eri), Wat is het hier heeit, alles plakt an je lichem vaast (Eex), Het was er zo smerig, ie bleven an de stoulen plakken (Ros) 2. blijven zitten Ie kunt ze niet kwiet worden, ze blieft mar plakken (Bov) 3. behangen Zie waren an het pepier plakken in de kamer (Wee), We mön de kamer nog plakken (Mep) 4. herstellen De baand plakken (Dwi) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
plakken , plakken , zwak werkwoord, overgankelijk
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, Kop van Drenthe) = dik schillen Hie plakt mèer as e schelt (Sle), z. ook plaggen Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
plakken , plakken
, vorderen, vooruitgaan. plakt ’t al?, gaat het goed vooruit? Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
plakken , plakken , werkwoord
, plakken Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
plakken , plékke
, plakken , Duu vur m'n verjaordag mér'res iet in mekaor plékke, dé vénd oopa hiil schón. Plak voor mijn verjaardag maar eens iets in elkaar, dat vindt opa heel mooi. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
plakken , plakken , werkwoord
, 1. met kleefstof e.d. bevestigen, vast doen zitten 2. door plakken herstellen 3. goed kleven 4. vast blijven zitten door kleven lang blijven 6. zich een poosje bij een ander ophouden, een tijdje in de ander z’n gezelschap blijven 7. behangen, behang aanbrengen: in een ruimte, op een muur 8. plaatsen, zetten Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
plakken , prakke , uitdrukking
, Blijve prakke [Ndp] blijven plakken Ze kwamme om te kortaevende, maor ze bleeve maor prakke Ze kwamen om een korte avondvisite te brengen, maar ze bleven maar plakken Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
plakken , plakke , zelfstandig naamwoord
, pineut , (de pineut zijn) 't plakke hebbe VB: Ich voert mêt séstig 't duerp aof, jao, doûw haw ich 't plakke. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
plakken , plakke , werkwoord
, plakde, geplak , plakken , VB: Ich zal perbere dy kepotte vaas te plakke, meh of 't mich lök dat wèit ich neet. Zw: 't plakke hebbe: de pineut zijn Zw: Ze hèt 't plakke: ze is ongewenst zwanger geworden Zw: Aon 'n mejd bliéve plakke: er verkering mee krijgen; stukadoren VB: plakke ês get wat gekênd môt zién en 't ês oüch nog zjoer wérk. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
plakken , plakke
, vorderen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
plakken , plakke
, behangen. in de uitdrukking “bâând plakke”, band repareren. “blèève plakke”, “niet van weggaan weten”. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
plakken , plèkke
, plakken , Ónzen Theej is wir is bleijve plèkke. Onze Theo is weer eens blijven plakken. Hij is weer eens lang weggebleven. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
plakken , plakke , plèkke , werkwoord
, opschieten, vorderen (Helmond en Peelland; Den Bosch en Meierij; Land van Cuijk) plèkke; blijven hangen (Eindhoven en Kempenland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
plakken , plèkke , werkwoord
, blijven hangen (Eindhoven en Kempenland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
plakken , plekke
, plekdje, geplektj , 1. lijmen, plakken 2. blijven plakken , Poszegels op breve plekke. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
plakken , plekke , werkwoord
, plektj, plekdje, geplekdj , plakken Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
plakken , plekke , werkwoord
, plakken Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
plakken , plèkke , zwak werkwoord
, plèkke - plèkte - geplèkt , "plakken; uitdrukking - blèève plèkke - niet weten te vertrekken; De Wijs – As ’t nie ineens plekt, zedde twiddes (23-10-1963); De Wijs – Echt iemand om aachter ut behang te plekke en dan te verhuize (04-07-1969); Cees Robben [vrouw over man:] – ...aachter ’t behang plekke en dan verhuize... (19770127); Pierre van Beek – Ik zal vur jou wèl is ene vlieger plèkke (uit dankbaarheid) (Tilburgse Taalplastiek 167); Mandos - Brabantse spreekwoorden (2003) - nòr Hitselpitsel, daor ist meej kraante dichtgeplèkt ('86) – dooddoener, antwoord op de vraag 'Waarheen?'; WBD III.3.1:45 'plakken' = plakken; WBD III.4.4:209 'plakken' = kleverig worden, plakkerig worden pruuven èn blèève plèkke; WNT PLAKKEN (II) m.b.t. personen: Blijven plakken, geplakt zitten - geen lust hebben om op te staan. A.P. de Bont – zw.ww.intr. 'plekken' - plakken, lang in herbergen blijven. Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect; 1899 - PLAKKEN, - blijven zitten, toeven. Hij blijft overal plakken. Bosch plèkke - plakken; Iemand, die grote nieuwsgierigheid aan de dag legde, kon te horen krijgen: ""Komde van Gool, hedde soms geit op?"" Het verband tot de nieuwsgierigheid ontgaat ons hier echter. Nieuwsgierige kinderen konden van hun vader als ze vroegen waar hij naar toe ging vernemen: ""Naor Hitselpitsel"" en als ze dan wilden weten waar dit was volgde er: ""Daor is het mee kraanten dichtgeplèkt."" Het wil ons voorkomen, dat we hier wellicht met ""gezinstaal"" te doen hebben. Zoals men weet, verschilt de taal niet enkel van gewest tot gewest, van plaats tot plaats, maar zelfs wel van wijk tot wijk. Zo spreekt men bv. op de Heikant van Tilburg heel anders dan in het centrum. Als nog kleinere gemeenschappen hebben we dan het gezin, dat ook zijn eigen uitdrukkingen heeft, die eigenlijk alleen maar in dit bepaalde gezin verstaan worden. (Pierre van Beek - Tilburgse Taalplastiek - 04-07-1964); plèkmersjant; zelfstandig naamwoord; het tweede lid uit het Franse ‘marchand’; iemand die niet uitbundig is, die tijdens een feest op zijn stoel blijft zitten; Cees Robben – [hij is] aanders unne plek-mersjant... (19600226)" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
plakken , plekke
, plekde – geplek , plakken Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |