Woord: plagen
|
plagen , plâgen , [werkwoord]
, pluig, plâgd , plagen. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
plagen , plaogen , zwak werkwoord
, plagen. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
plagen , ploagen
, Spreekwoord: IJgen (of: Aigen) schuld ploagt ’t mijnste, wordt opgemerkt wanneer iemand zich over iets (of: iemand) beklaagt of bedroeft door er bij te voegen: moar ’t is mien ijgen schuld. Zie ook: geld; ploug (Oldampt) = pluig (Goorecht) = ploagde (Ommelanden) = plaagde, van ’t werkwoord ploagen. Vgl. droug, kloug, vroug, vour, enz. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
plagen , plaoge
, plagen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
plagen , ploagen , [werkwoord]
, Ik ploag, doe plagst, hai plagt, naast doe ploagst, hai ploagt (W.K. steeds deze vorm); ik pluig (Hogeland en W.K. ploug); ik heb ploagd. Ook ik ploagde , plagen. Schertsend: doe plagst mie meer as mien geld. Aigen schuld ploagt ‘t mainste. Hai het zien mouder n bult ploagen doan. Oud rijm op veesten: Dij mie ploagen, Dij zel ik joagen; En dij mie dwingen En dij mie dwingen, Dij loat ik springen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
plagen , ploang , zwak werkwoord
, 1 plagen, onprettige dingen aandoen, 2 wed. zich het lastig maken Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
plagen , plaoge
, plaochde, haet of is geplaoch , plagen; zich haasten. Plaoch dich ’ns gėt: vooruit, schiet op. Zich plaoge: zijn best doen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
plagen , ploang
, ploang (pleug), eploagd , plagen. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
plagen , plaogen , sterk werkwoord, zwak werkwoord, overgankelijk
, plagen Det main wordt altied eplaogd op de schoele (Bro), De naowinter kan je nog maal plaogen (Een), Wat hebt mij die neefies vannacht plaogd (Emm), Wat plag mij die smerige koeze (Rui) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
plagen , plogen
, plagen. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
plagen , plaogen
, plög, plaogen (Kampen) / pleug, plaogen (Kampen) / , plagen Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
plagen , plaogn
, plagen. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
plagen , plaoge
, plagen , Wa kunde gi toch iemes plaoge, wa héd'de daor nouw toch ôn, gebrûk'tew verstand. Wat kun jij toch iemand plagen, wat heb je daar nu toch aan, gebruik je verstand. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
plagen , plaogen , werkwoord
, plagen: onaangenaam doen tegen iemand om te pesten of om grappig te zijn Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
plagen , plaege , werkwoord
, plaeg, plaegde, geplaegd , plagen Op school wier die d’r al mee geplaegd, maor hij kon ’t nie verbeetere Op school werd hij er al mee geplaagd, maar hij kon het niet verbeteren Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
plagen , plaoge , werkwoord
, plaogde, geplaog , plagen , VB: De môs dat kênneke neet zoe plaoge, dèn érme sjelm; zich plaoge vuur moeite (veel moeite doen voor); zich plaoge vuur VB: Ze hebben 't noé good meh ze hebbe zich ién hön joonk lëve oüch good geplaog. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
plagen , plooge
, plagen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
plagen , plaogen , werkwoord
, plög, plaogen, eplaogd , plagen. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
plagen , plôge
, plagen Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
plagen , plaoge
, plaogtj, plaogdje, geplaogdj , plagen , D’n hóndj plaoge. De waeldje plaogtj ’m: hij geeft zijn geld op lichtzinnige wijze uit. Doe mós dich neet zoea plaoge mèt spaje, dalik liks se mèt diene rök. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
plagen , plaoge , werkwoord
, plaogtj, plaogdje, geplaogdj , plagen; det is de mónjdj geplaogdj – die hoeveelheid eten is net voldoende om iemand te laten proeven hoe het smaakt, maar onvoldoende om de honger te stillen Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
plagen , plaoge , plaoge, zich , werkwoord
, plaogtj, plaogdje, geplaogdj , voortmaken, zich haasten ook zich haoste, zich jage, opsjete, zich spoje Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
plagen , plaoge , werkwoord
, plagen Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
plagen , plaoge , zwak werkwoord
, plaoge - plaogde - geplaogd , plagen; WBD III.3.1:240 'plaag' = pesterij; Dialectenquête 1887 Willems - geen vocaalkrimping; A.P. de Bont – zw.ww.tr. - plagen Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
plagen , plaoge
, plaogde – geplaog , plagen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |