Woord: onderwijzer
onderwijzer , ônderwiezer
, onderwijzer. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
onderwijzer , onderwiezer , met klem vóór , [zelfstandig naamwoord]
, onderwijzer. , naar aanleiding van ondermeester Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
onderwijzer , ónderweezjer
, mannelijke leerkracht aan een lagere school. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
onderwijzer , underwiezer , 0
, underwiezers , onderwijzer De underwiezer wus niet mèer hoe as e met de klasse an mus, de underwiezeres mus hum te hulpe kommen (Bei) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
onderwijzer , onderwîêzer
, onderwijzer Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
onderwijzer , onderwiezer , zelfstandig naamwoord
, de; onderwijzer Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
onderwijzer , oonderwyzer , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, oonderwyzers , - , onderwijzer , VB: Allewyl huurs te sjteeds mie 't woerd oonderwyzer vuur sjaolmèister. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
onderwijzer , onderwiezer , zelfstandig naamwoord
, onderwijzer, leraar. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
onderwijzer , óngerwiezer , mannelijk
, onderwijzer, zie ook meister, sjoealmeister Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
onderwijzer , ónderwie~zer
, onderwijzer Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |