Woord: moiré
|
moiré , mooree
, moiré. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
moiré , meree , moree , zelfstandig naamwoord onzijdig
, moirée, een gewaterde stof. n Mereeën klaid. || moree Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
moiré , maree , maoree, moree, meree, mareie , 0
, Ook maoree (Veenkoloniën), moree (Zuidwest-Drenthe, zuid, Zuidoost-Drents zandgebied), meree (Zuidwest-Drenthe, zuid, Kop van Drenthe), mareie (Zuidwest-Drenthe, zuid) = moiré, gevlamde zijde Mien vrouw hef een trouwjurk van maree (Zwe), als bn. z. bij mareeën Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
moiré , maree , zelfstandig naamwoord
, et; moiré Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
moiré , moor
, waterketel , de waoterketel wier zo genoemd omdattie van ’t ope vuur, wortie bovenhieng, jillemaol zwart geworre waar = de waterketel werd moor genoemd omdat hij van het open vuur, waar hij boven hing, helemaal zwart geworden was- Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |