Woord: loel
|
loel , loel , luul , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Daarnaast ook luul. In de uitdr. ouwe loel (luul) voor oud man. || Kom, ouwe loel, gaan jij maar mit ons mee. Zo’n ouwe luul. – Vgl. Ned. lul, dat ook zeur, kletskous beduidt, en lullen, kletsen. Mnl. loelen, schertsen. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
loel , loel
, Ouwe loel, vervelende vent, kletst veel. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
loel , loel , zelfstandig naamwoord
, loele , loellechie , [O] 1. zeurderig persoon Hé ouwe loel, hoe gaottut ermee? Hé ouwe zeurpiet, hoe gaat het er mee? 2. liefkozende benaming Lekkere loel vamme Lekker dier van me Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |