Woord: kwaker
|
kwaker , kwakkert
, kikvorsch. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kwaker , kwaakrd , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, iem. die aldoor praat zonder reden of uit een waandenkbeeld Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
kwaker , kwakkert , mannelijk
, kwakkerte , kwėkkerke , kikvors. Zët eine kwakkert op ’ne sjtoul en hae sjprink weier in de poul: een mens blijft, zoals hij is. Veer kreege jeeder zooväöl, ės twee kwakkerten op ’n börch kónne draage: wij kregen niets. Ėt is sjlėch vaere plökke van ’ne kwakkert Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
kwaker , kwaekert , mannelijk
, kwaekesj , kwaekerke , kwaker, keep, Fringella montifringilla; schreeuwer. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
kwaker , kwaekert
, 1. kleinzerig persoon. 2. klagerig persoon. 3. veelprater. Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
kwaker , kwaker , kwakerd, kwaekerd , 0
, (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, Noord-Drenthe). Ook kwaekerd (Zuidwest-Drenthe, noord), = 1. iemand die veel praat Wat hef die kwakerd der nou weer over te zeggen? (Pdh), Het is ’n kwakerd van ’n kerel (Ros), zie ook kwekkerd, kwakkerd 2. mond Holt oen kwakerd nou ies een poosien dichte (Mep) 3. bijenkoningin (Zuidwest-Drenthe, zuid), In de bijenwereld spreke wij van tuter en kwaker (Hav), zie bij tuter Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
kwaker , kwakerd
, kletskous Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
kwaker , kwaekerd , kwaeker, kwakerd, kwaker , zelfstandig naamwoord
, de 1. iemand die veel kletst 2. mond 3. lokeend Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
kwaker , kwakerd , zelfstandig naamwoord
, 1. kwebbelaar. Zie ook: kwekkonte; 2. mond. Ol oew kwakerd is effen dichte!; 3. kleinzerig persoon. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
kwaker , kwaker , kwakert , mannelijk
, kwakers , kwaker, schreeuwer Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
kwaker , kwakkert , zelfstandig naamwoord
, kwakkerte , kwekkerke , kikker; riejere wie eine kwakkert – beven als een juffershondje; iëst koelkop zeen óm kwakkert te waere – men moet van onderaf beginnen (onomatopee: klanknabootsing van het geluid dat een kikker maakt) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kwaker , kwakker , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, kwakkers , kwekkerke , kikker; kwakkert kikker, kletskous Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |