Woord: kuit
|
kuit , kuit
, In de keuren van Breda, onder mij in handschrift berustende, lees ik onder die voor de vleeschhouwers: “Item en zal niemant geenderhande vleesch vercopen dan die ambagt houden met den vleeschhouders, maar waart dat eenig poortere een kuit cogte alleen, off met hem andere (tweeën) off met hem derden, of met hem vierden tot haar selfs eten dat moogen sy delen sonder misdoen.” Het schijnt dat kuit hier beteekent koot en dat koot van een beest slagten dezelfde spreekwijze is, welke men in Holland, en ook somtijds hier, noemt een voet van een beest slagten, dat is een vierde gedeelte van een beest. Bron: Hoeufft, J.H. (1838), Aanhangsel op de proeve van Bredaasch Taal-Eigen, bevattende ophelderingen van eenige in onbruik zijnde woorden en spreekwijzen, in oude Bredasche stukken voorkomende, Breda. |
|
kuit , kiete
, kuit Bron: Boers, B. (1843), [Goerees] ‘Lijst van eenige verouderde, of in de provincie Zuidholland niet gebezigde Nederduitsche woorden, welke op het eiland Goedereede en Overflakkee nog heeden in gebruik zijn’, in: Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee, Sommelsdijk, pp. 48-57 |
|
kuit , kiete
, kuit Bron: Boers, B. (1843), [Overflakkees] ‘Lijst van eenige verouderde, of in de provincie Zuidholland niet gebezigde Nederduitsche woorden, welke op het eiland Goedereede en Overflakkee nog heeden in gebruik zijn’, in: Beschrijving van het eiland Goedereede en Overflakkee, Sommelsdijk, pp. 48-57 |
|
kuit , kü̂̂te , vrouwelijk
, kü̂ten , kuit. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
kuit , kuten
, kuiten. Vergelijking: kuten as ’n hoan, zooveel als: zeer dunne kuiten. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
kuit , kuut
, kuit, en: vischkuit; elders: kijt. Vergelijking: smoaken as kuut en lever = zeer lekker smaken. hard kuut = kuit van een wijfjesharing; Oostfriesch körrel kü̂̂t of görte kü̂̂t. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
kuit , koet
, kuit van visch. Zich de koet oetloupe, zich veel moeite geven. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kuit , kuut
, kuutte , kuit (been). Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kuit , küt
, kuit van een vis. week küt: hom. hat küt: kuit Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
kuit , kuut , [zelfstandig naamwoord]
, kuit van de vis. Haarde en waike kuut (de hom); Hogeland haardkuut en waikkuut, ook dreuge en nadde kuut. Smoaken as kuut en lever = heel lekker. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
kuit , kuut , [zelfstandig naamwoord]
, kuit (van ‘t been). Als iem. erg dunne kuiten heeft, dan heet het: kuten as n hoan, as n hond in ‘t veurbain, as n melkschoap, as n kikker, as n aaiberd. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
kuit , kuit
, laten ze ’t maar een beetje onder d’r kuiten houden, laten ze zich maar wat kalm houden (1907). Bron: Beets, A. (1954), ‘Leidse woorden en uitdrukkingen’, in: Bicker Caarten, A. (red.), Leids Volksleven, Leiden: Sijthoff |
|
kuit , kuute , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, kuutn , kuutjen , kuit Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
kuit , kuite , zelfstandig naamwoord, meervoud
, in de zegswijze mit stoive kuite lègge, overleden en begraven zijn. | Die loit allang al mit stoive kuite. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
kuit , gäöt , mannelijk
, viseieren, kuit. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
kuit , kuit , vrouwelijk
, kuite/kuute , kuitje/kuutje , neus. Doe mós dien kuit ouch euveral insjtaeke: je moet ook overal je neus insteken. Ich duu em dat éns fien ónger zien kuit, of: ich vrief em dat éns fien ónger zien kuit: ik wrijf hem dat eens fijn onder zijn neus.; kuut kuit Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
kuit , kuut , kute , 0
, Ook kute = kuit Ik heb atmet kramp in de kuten (Bei), An die kous möt ik nog ’n kuut an breien (Pdh), Ie mut maor ies an de kuten trekken weggaan (Hgv), Dat is iene met gladde kuten een politieagent (Klv), Hij het kuten as een melkrik zeer dunne kuiten (Row), Hie löp je van de kuten omver (Sle) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
kuit , kuut , 0
, kuit van vissen De vis schöt kuut (Nor), Der zat een koppel kuut in die bukken (Bor), Gedreugde sprutvis kin je mit kuut en aal opeten (Twe), Hij is mit de schimmel op de loop west en noe zit zien wichie bie ’t kuut is zwanger (Bco), ...mit ’t kuut (Zdw) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
kuit , kute
, kuit van een been. IJ nemp de kuten ‘hij gaat ervandoor’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
kuit , kuut
, kuit van vis Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
kuit , kuit , zelfstandig naamwoord
, hazenleger, * Anoniem Etten, West Noord-Brabants Idioticon A – Z, ± 1929. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
kuit , kuut
, kuit (vis). Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
kuit , kuutn
, kuiten. Wat hef dât stumpertien dunne kuuties. ’t Liek wel hölties. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
kuit , kûite
, kuiten , Van dé fietse én dé gesport dôr héd'de gi die dikke kûite van gekreege. Van dat fietsen en dat sporten daar heb jij die dikke kuiten van gekregen. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
kuit , kute , kuut, kuit , zelfstandig naamwoord
, de 1. kuit van een been, ook: deel van een kous e.d. dat om die kuit zit; van de kuiten flauwgevallen 2. kuit van een vis Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
kuit , kuút , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, kuúte , kuútsje , kuit , VB: Heb d'r de kute gesjmèrd vuur dat d'r nao de bal gaot? Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
kuit , kiet
, kuit. het achterdeel van het onderbeen. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
kuit , kute , zelfstandig naamwoord
, kuit, deel van het been. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
kuit , kuut , zelfstandig naamwoord
, kuit van vis. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
kuit , kuit
, lekker plekje om te liggen, een naar het lichaam gevormde kuil in een bed dat vroeger gevuld was met veren of met stro, een soort ligkuil, een plekje Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’ |
|
kuit , kuut zitten
, met kuut zitten, in verwachting zijn. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
kuit , kiet , kuit , zelfstandig naamwoord
, kuit, achterzijde van het onderbeen (West-Brabant); kuit; hazenleger (West-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
kuit , goeat , onzijdig
, kuit, viseieren Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
kuit , kuut , vrouwelijk
, kute , kuutje , kuit , Eine kutebieter: een steile berg. Pien inne kute höbbe. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
kuit , [neus] , kuit , vrouwelijk
, kuite , kuitje , neus , Ein flinke kuit höbbe. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
kuit , goeët
, hom (zaad van een mannelijke vis) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kuit , kuût , kuut , zelfstandig naamwoord
, kute , kuutje , kuit (deel van het been); kute wie eine haan – wordt gezegd van iemand met benen zonder kuitmassa Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kuit , kuût , kuut
, kuit (zaad van een vis) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kuit , kuît , kuit , zelfstandig naamwoord
, kuite , kuitje , neus: ein kuit wie eine klómp – een dikke neus ook naas zie ook gevel, Terneuze Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
kuit , kuit , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, lol Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
kuit , kuût , koêt , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, kuûte/koête , kuûtje , tweede vorm Nederweerts, Ospels; kuit Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
kuit , kèùt , zelfstandig naamwoord
, "kuit; 1. lichaamsdeel; H. van Rijen (1988): 'smèèr oew kööte!' - Maak dat je wegkomt!; H. van Rijen (1988): 'köötetikker, billetikker' - pandjesjas; Van Delft - ""Hij heeft de kuitenlatten genomen."" Dit is: Hij is op den loop gegaan. (Nwe. Tilb. Courant; Van Vroeger Dagen afl. 109; 13 april 1929); 2. zaad van vissen; WBD III.4.2:77 'kuit' - kuit, ook 'zaad' genoemd of 'zaaiers'; WBD III.4.2:71 'kuit' - vrouwelijke vis; ook genoemd: 'kuitvis', 'vrouwtje'" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
kuit , koe~t
, koe~te , kuutje , kuit Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |