Woord: kriemelen
|
kriemelen , [kriebelen, krioelen] , kriemelen , werkwoord
, 1) krieuwelen = jeuken; 2)kriemen, krioelen, , = in groote menigte voorhanden zijn. , 2) Hier kriemelt het van kinderen. In den zomer krioelt het van muggen. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
kriemelen , kriemele
, kroewelen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
kriemelen , krimmeln , kriemeln , [werkwoord]
, krioelen, in de uitdrukking krimmeln en wimmeln, Oldambt en Westerwolde krummeln en wummeln. Dat krimmelt en wimmelt aal deurnkander. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
kriemelen , kriemele
, kriebelen. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
kriemelen , kriemele , werkwoord
, wemelen, kriebelen (Eindhoven en Kempenland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
kriemelen , kriemele , zwak werkwoord
, Henk van Rijen – kriebelen; WNT KRIEMELEN - 1) wriemelen, 2) een gevoel van jeuk veroorzaken, jeuken Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |