Woord: hinkelen
|
hinkelen , hinkelen
, voor hinken. Eene hinke-baan is hier eene hinkel-baan. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
hinkelen , hinkele
, op een voet springen (kinderspel). Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
hinkelen , hinkjen , [werkwoord]
, ook: hinkjevakjen ( Oldambt) = hinken als kinderspel. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
hinkelen , pòthinken , pòthinkjen; pòtjehinken , [werkwoord]
, kootjehinken. Zie ook pòt 3 en paarkhinken. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
hinkelen , hinkeln , zwak werkwoord, onovergankelijk
, hinkelen Wel wil met hinkeln? (Sle), De maais bint an ’t hinkeln de jonges an ’t knikkern (Ruw), Wie binnen de haile straote deurhinkeld (Vtm), zie ook hinkelpaarken Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
hinkelen , hinkele
, hinkelen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
hinkelen , ienkele
, hinkelen (een kinderspel). Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
hinkelen , hinkepadden , hinkepotten
, hinkelen (O.-Veluwe). Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
hinkelen , hînkele , hoonkele , werkwoord
, tweede vorm Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern); hinken Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |