Woord: guit
|
guit , guijt , [zelfstandig naamwoord]
, zoo noemt men hier en daar op ‘t Hoogeland een’ geregtsdienaar, ook wanneer men hem aanspreekt, en dus zonder beleedigende bedoeling. Vermoedelijk van ket, kethere, een geregtspersoon, die eene aanzegging, bekendmaking doet. z. von Richthofen, A.F.Wörterb. op Ketha, Kethere. In het Oudfriesch is kuijt, bekend, kond. z. Visser en Amersfoordt, a.w. iii. Verzam. van vroegere Charters, bl.9. z. Keden. z. du Cange. Zwi. gayta. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
guit , guut
, (= guit), voor: persoon die snaaksche zetten kan doen, van eene klucht houdt, een schalk. – Voorheen werd in sommige dorpen van Hunsegoo, o.a. te Warfum, de veldwachter aldus genoemd, zoodat verscheiden personen daarvan nog hun bijnaam, guut, ontleenen. Kil. guyte = kwast, windmaker; straatslijper; v. Dale: guit = spotboef, grappenmaker; schelm, schavuit: Oostfriesch güte. Zie ook: guchel, en: gutig. Vgl. ’t Fransche gard = wacht, nachtwacht, schildwacht. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
guit , guit , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Zie de wdbb. – Ook als scheldnaam, door de Assendelvers aan de Krommenieërs gegeven. || Die lamme guiten wouwe me weer ofranselen. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
guit , guut
, guit. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
Guit , Guit , Guitje , [eigennaam]
, mansnaam. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
guit , guut , guterd , [zelfstandig naamwoord]
, 1 guit; 2 veldwachter (Hogeland verouderd). Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
guit , guutken
, 1. grapjesmaker 2. kleine guit Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
guit , guut , guit
, guten , Ook guit = guit, grappenmaker Het is een rare guut, hie hef aaid de bek veuran (Sle), Dat is wal zo’n guut, daor kunj altied wal um lachen (Bor) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
guit , guut , gute
, guten , (Zuidoost-Drenthe, Midden-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid, veroud.). Ook gute (Zuidwest-Drenthe, noord, dva) = korte, zwarte mannenjas, kleur zwart, ‘meestal door turfmakers gedragen’ (dva) Een duffelse kurte jas zunder slippen nuum wij een duffelse guut (And), Een guut is een körte jasse en weur gebruukt as warkjasse en was van striepkaoren en weur in de winter dragen, as het kaold was (Bei), ...jasse van grove stof en zonder krage en buzen (Hav), ...was een langere jas met slippen, ok van duffel (Oos), ...wat langer as een gewone jas (Rol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
guit , guut , guutsel, guut veur het gat
, (Zuidoost-Drents veengebied). Ook guutsel, guut veur het gat = slechte koffie Wat wie daor kregen, dat was gien koffie, dat was guut (Bov) ...guut veur het gat, ...peerdemiege (Bco) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
guit , guut , guit , zelfstandig naamwoord
, de; guitig iemand Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
guit , guit , zelfstandig naamwoord
, de; in de guit te pakken hebben gezonder geworden Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |