Woord: vlim
|
vlim , vlim
, vischgraat. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
vlim , vlumme
, wimpers. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
vlim , vlimp , vrouwelijk
, vlimpe , vliemke(s) , wimperhaartje, -haren, - haartjes. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
vlim , vlimme
, nalde ván en koare oar. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |
|
vlim , vlim , zelfstandig naamwoord
, blad, lang, smal bv. van gras. * Nederlands woordenboek van Koenen / Van Dale: vlijm. Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur. |
|
vlim , vlöm , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, vlömme , vlömke , houtboor , VB: De vlöm zit ién de zjweunk; kafnaald (van gerst en rogge) vlöm VB: De vlöm van gës krup dich langs d'nne moûw ömhoeg. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
vlim , vlim
, visgraat , Pas óp, ’r zitte vlimme in de vis. Pas op, er zitten graten in de vis. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
vlim , vlim , vlimp , zelfstandig naamwoord
, visgraat (Den Bosch en Meierij; Eindhoven en Kempenland; Helmond en Peelland); vlim, vlimp; wimperDen Bosch en Meierij (Land van Cuijk) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
vlim , [wimper] , vlum , vrouwelijk
, vlumme , vlumke , 1. wimper 2. visgraat , Lang vlumme höbbe. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
vlim , vlum , zelfstandig naamwoord
, vlumme , vlumke , stekel van een korenaar, kafnaald Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
vlim , vlum , zelfstandig naamwoord, vrouwelijk
, vlumme , vlumke , visgraat Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
vlim , vlim , zelfstandig naamwoord
, vliesje tussen vruchtvlees en pit bij een appel, ook genoemd: vlies, blees, bliske, blieske; Kernkamp - Bezorging Dialectenquête 1879 - vlies - vlies; WBD III.4.2:72 vlim, vim - vin (van een vis); WBD III.1.1.72 'vlim', 'vim' = wimper; WBD III.2.3:l66 'vlim' = vliesje in vrucht, ook 'blees' of 'vlies'; A.P. de Bont - Dialekt van Kempenland - 1958 e.v. - ; vlim, znw. vr. 'vlim' - 1.) visgraat, 2) naald van een korenaar, 3) mes; Bosch vlimme - wimpers; WNT VLIM 5) c) - hard, scherp vliesje in het klokhuis van appels en peren. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
vlim , vlim
, vlimme , vlimke , oogwimper Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |