Woord: fijntjes
|
fijntjes , fiennekes
, fijntjes. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
fijntjes , fientjes , [bijwoord]
, fijntjes. Oet fientjes speulen = bij het opnemen der bikkels de overige niet aanraken; anders heet het: oet gròfkes, oet gròvven speulen. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
fijntjes , fienegies , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, (Zuidwest-Drenthe) = 1. fijntjes (Zuidwest-Drenthe, zuid) Zij zit fienegies te lachen, zi’j verkneutert heur (Hav) 2. gezegd van scherpe, schrale wind (Zuidwest-Drenthe) We leupen tegen de oostenwiend op, en dat was aordig fienegies (Die) 3. dunnetjes (Zuidwest-Drenthe, zuid) Hij hef het laand fienegies bemest (Pes) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
fijntjes , fienties
, scherp. ’t Is buten fienties kòld ‘het voelt buiten scherp koud aan’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
fijntjes , fijnties , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, op fijne wijze, heel netjes Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
fijntjes , fienegies , fienties , bijwoord
, 1. fijntjes (m.b.t. scherpe, koude wind of scherpe vrieskou) 2. van zeggen, opmerken: op korte, rake maar ook nette wijze Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
fijntjes , [fijntjes] , fienkes
, fijntjes, langs een omweg , Emes get fienkes vertèlle. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |