Woord: fijn
|
fijn , fijn
, voor edel, keurig, voortreffelijk. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
fijn , fîn , bijvoeglijk naamwoord
, fijn, teer, hoog (van stem); ’n fîn kindjen, een teer kindje; ’n fîne stemme, een hooge stem; fînfluiter of fînefluiter, mooiprater. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
fijn , [vroom persoon] , fîne , mannelijk
, finen , vrome. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
fijn , fien
, (fijn), voor: teeder; ’n fien kindje = teer kindje, als tegengestelde van: dik, zwaar, grof; Oostfriesch ’n fîn wicht, enz. = zeer klein; fien schrift = klein, ter onderscheiding van groot en middelgroot schrift; ook: eene bijzonder kleine letter; hij schrift zoo fien, men ken ’t oast nijt lezen; van dei fiene drōk doun mien oogen zeer van; – fien flaiten = de fijne spelen, zich buitengewoon zedig voordoen, ’n fienflaiter wezen; ook Oostfriesch Wordt alleen van vrouwen gezegd. – Holsteinsch fin = dun, schraal, mager. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
fijn , fien
, fijn. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
fijn , fîn
, Fijn, spits. De Fînen. (Gereformeerden). In de bet. van “mooi” wordt dit woord fein uitgespr. Wat bîj vandage fein! Nu, das ook fein. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
fijn , fien
, fijn. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
fijn , fiin
, fijn (in tegenstelling tot grof) Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
fijn , fijn , ,
, kapot, vooral praedicatief: In die Kwaegrond, daedelǝk je net fijn! Dat kopje-n-is fijn. Zelfs as-je de bongs hoort, zegge ze: Fijn?! of iet? Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen |
|
fijn , fain , [bijvoeglijk naamwoord]
, fijn, mooi (schertsend). Zai het ook nòg n faine parreplu kòft (Geert Blas). ‘t Gewone woord is fien. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
fijn , fien , [bijvoeglijk naamwoord]
, 1 fijn. Zai kin fien en gròf = zij kan zich netjes voordoen, maar ook ruw zijn. Zai kin fien flòiten = zij kan zich zedig voordoen; 2 vroom (als scheldwoord). Van de fienen en van de mòtregen wor je op ‘t mainste bedrogen; 3 koud. ‘t Trekt fien, fientjes.; 4 teer. n Fien kindje. || fain Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
fijn , finoten , [bijvoeglijk naamwoord]
, fijn, zwak. Dij knecht is te finoten veur ‘t swoare waark. n Finoten mest = een klein mes. , (Westerwolde) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
fijn , fijn
, zo fijn als haar. Ook overdrachtelijk: “Sinaasappels, zo fijn als haar” (1909). Bron: Beets, A. (1954), ‘Leidse woorden en uitdrukkingen’, in: Bicker Caarten, A. (red.), Leids Volksleven, Leiden: Sijthoff |
|
fijn , fien , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1 niet grof, 2 godsdienstige voorschriften nauwgezet volgend; fien op n taand, kieskeurig Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
fijn , foin , bijvoeglijk naamwoord
, Ook: 1. Klein van stuk, licht van bouw | De piepers benne voor ’t mooi efkes te foin. ’t Is ’n foin moidje. 2. Fijn besneden, knap. Zegswijze ’n foin bekkie, een knap gezichtje. 3. Streng gereformeerd, zeer orthodox. Zegswijze zô foin as gemalen poppestront, overdreven orthodox, kerks of preuts. 4. Koud |’t Is foin weer. Ik hew foine hande (Ursem). Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
fijn , fien
, fiender, flenste/féinder, féinste , fijn. Zoo fien wie poppesjtrónjt: poeslief. Fien in ’t gezich zeen: huichelen. Doe bës mich eine fiene: je bent een mooie. Doe bës mich ẹ fien lit: jij bent een fraai nummer. Fiene peuzel: deftige lui; heerlijk gerecht. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
fijn , fîen
, netjes, precies; da’s en fien: die is hiël netjes. Bron: Kuipers, Cor e.a. (1993), Zò bót ás en hiëp. Plat Hôrster, Horst. |
|
fijn , fien
, 1. tenger. 2. streng godsdienstig. 3. fijn, niet grof. 4. schraal (van de wind). Bron: Bos-Vlaskamp, G. e.a. (1994), Olster woorden, Olst. |
|
fijn , fien
, 1. tenger; 2. streng godsdienstig; 3. fijn, niet grof; [overtreffende trap:] fiender fijner. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
fijn , fijn , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. fijn, prettig Fijn daj der bint (Dwi), Wij hebt het er fijn had (Bor), Dat vien ik fijn van dij prettig, geschikt (Pdh), ’n Fijn orkessien een leuk orkestje (sa:Rui), Dat bint fijne lu, daor kuj op an (Coe), Het is fijn gooud goede, fraaie stof voor kleding e.d. (Gas) 2. mooi, fraai Een fijn rapport (Bui), Dat hej der fijn ofbraacht vandaog (Gie) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
fijn , fien , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. fijn(gebouwd), klein en teer, zeer dun Een fien iepertien klein kind (Odo), Dat dier is fien van leden (And), Die hef allemaole fien vee met fijne, dunne botten (Hol), Hie is fien van stuk (Sle), Dat is mooie, fiene stof (Dro), Het is fien ebreid (Uff), Dat is fien zaod (Dwi), ...fiene haver (Man), Fien zaand fijn zand, strooizand (Die), Fiene snei (Sle), Fiene regen stofregen, motregen (Hgv), Een fiene körrel fijne korrel (Bco), Hie hef een fiene smaak is kieskeurig (Bui), Het is fien wark steekt erg nauw (Sle), ook gezegd van goud- en zilverwerk e.d. (Die), Fien gaoren dun (Exl), De fiene kamme luizenkam (Flu), Fien lezen tekst met kleine letters (Bov), Het binnen groffen en fienen, mor dei fienen stinken het maiste van winden die men laat (Eco), Bij hum kriej nog gien cent lös, hie is zo fien op de botten (Eex), ...is fien op de centen gierig (Uff), Een fiene juffer een precieze en gevoelige dame (Rol), Hij hef het eggen daon en het laand lig der nou mooi fien bij zonder dikke kluiten (Bro), Ik wil dizze rogge hiel fien maald hebben, heur (Pdh), Hoe fiender aj de kool sniedt, hoe lekkerder as e is (Hijk), Ik heb liever fiene leverworst as groffe (Ruw), Het is allemaole van dat fiene good, bijv. van krielaardappelen (Die), Aj vrog gresmèeien, dan kriej fien heui (Man), As het vrogger regende, dan zeden de boeren tegen de arbeiders: ‘Eerst fien en dan grof’, dan kunden ze pas naor huus toe (Geb), Het is een mooi jurkien mit een fien warkien der in (Mep), Ze muut altied niet zo fien kieken of de boel wel schone is nauwkeurig, precies (Dwij), Dat is fien uut ezocht precies (Uff), Dat is dun gaoren, waor as doe dat truigien van breist. Het wordt wel aordig fien, hè (Gas), Dat fiene wark kan ik niet meer zien (Hijk), As het fiene druk was, dan wol het niet al te best mèer (hi) (zelfst.) Hij wol het fiene der van waiten (Eco) 2. zeer godsdienstig, doorgaans van gereformeerden, rechtzinnig Fien karks erg gelovig (Hijk), Fien geriffemeerd (Sti), Zien olders bint an de fiene kaant (Eex), Die is aordig fien anlegd (Geb), ...fien an (Sle), ...fien aandreid (Ros), Hij is fien op evoed (Nam), De fiene kerk de gereformeerde kerk (Sle), Ik heb het niet groot op die lui, ze bint mij te fien en te femelig (Hgv), Ze binnen zo fien, de haone mag zundags nog nait bie de hounder in het hok (Vtm), Bij hum bint ze zo fien dat de hane zundaags apart zet wordt (Hijk), Hij is fien op de naod (Dro), ...op de graot (Ruw), Zij bint zo fien as (gemalen) kattestront (Vle), ... poppestront (Bor), ...kippestront (Eri), ...as maolen poppekakke (Smi), ...mosterd (Row), ...as poppiespoep (Dro), ...turfmot (Hoh), ...stofregen (Rui), ...snoef (And), ...een kreie (Pdh), ... een krèei op zaoterdag (Sle), ...een dominee (Wijs), (zelfst.) Dat bint aordige fienen (Sle), As der vroeger wat lillijks gebeurde, kregen de fienen het vake op de kop (Bei), Die boer zal het hier wel niet bevallen, want het is ’n fienen, en die bint hier aans niet (And), zie ook koks 3. scherp, schraal en koud, gezegd van wind, kou, vriesweer Mit die oostenwiend is het fien kold (Koe), Noordenwiend is fien koold (Vle), Het is een fiene wind, der kun wal snei kommen (Bei), De oostenwind sneed je zo fien in het gezicht (Bor), Het is fien vandaog (Zui) 4. fijntjes, gemeen, stekelig Ze kun aander vrouwlu zo echt venienig, maor o zo fien en kuustig, ’n por en ’n steek geven (de), De meester kan fien kniepen (Dwi) 5. in hoge mate, erg (Zuidwest-Drenthe, noord, Zuidoost-Drents zandgebied, hy), Fien zeer erg zeer (Die), Koezenzeert is een fiene pien (Wee) *Deur de fienen en de motrègen wor ie het meeste bedreugen (Hol), ook Fienen en stofregen, daor woj het mieste deur bedreugen (Zdw), Fienen en stofregen muuj oe veur waren (Dwij), zie ook bij fiene en fienegies Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
fijn , feeng
, fijn. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
|
fijn , fien
, fijn. ’t Wärk in ’t fiene ebben ‘met een karwei klaar zijn’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
fijn , fien
, 1. fijn. Goed fien maeln tut gruttnmael. 2. tenger. ’t Is ’n fien keerltien, veule bie te zettn hef hie niet. 3. streng godsdienstig. Hie is zo fien, hie kan de piern heurn zingn; fiender, fijner. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
fijn , fiene
, gereed zijn, afgehandelt. Heb iej ’t wârk in ’t fiene? Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
fijn , fijn , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. mooi, prettig, plezierig 2. goed, betrouwbaar en sportief, fideel 3. betreffende de belangrijkste details 4. fijn werkend 5. van zeer goede kwaliteit en evt. fraai Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
fijn , fien , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. fijngebouwd, dun, teer 2. uit kleine deeltjes bestaand, op kleine deeltjes betrekking hebbend 3. gezegd van klein, fijn werk, priegelwerk 4. van stemgeluid: hoog en niet erg luid 5. gereformeerd, zeer godsdienstig, doorgaans van gereformeerden gezegd 6. m.b.t. wind, kou, vriesweer: scherp, schraal, fel Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
fijn , fijnder , bijvoeglijk naamwoord
, [Sas] dunner Om mandes te make hejje veul fijnder hout nôôdeg as voor hoepels Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
|
fijn , fién , bijvoeglijk naamwoord
, fyner, 't fynste , fijn , (attr. m. fyne, vr. fién, o. fién. mv. fyng. pred. fién.) VB: Dat klejndöchterke van mich hèt zoe e fién, leef sjtömke. Zw: Zoe fién es pôppesjtroont: poeslief. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
fijn , fien , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. fijn, niet grof. Die wolle is fien, maer ‘t breit wè fijn; 2. spits, dun. Der zit een fiene punte an ‘t potlood; 3. streng gelovig. Die mensen bint ärg fien. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
fijn , fên
, kwezelachtig, overdreven godsdienstig , Zuster Itta wâr un hil fên nunneke. Zuster Itta was een kwezelachtig nonnetje. Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
fijn , [rechtzinnig] , fien
, rechtzinnig, zeer godsdienstig; fienen, (ekv. en mv.) rechtzinnige; fiene regen, motregen; fiene ziepse, fijn tenger meisje. Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere. |
|
fijn , feen , zelfstandig naamwoord
, kwezel (Tilburg en Midden-Brabant) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
fijn , féén , fing , bijvoeglijk naamwoord
, zuinig (Den Bosch en Meierij); fing; gierig (Helmond en Peelland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
|
fijn , fien
, 1. fijn 2. fijn, tenger 3. lekker 4. poeslief , Örges ein fien naas vuuer höbbe. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
fijn , fijn
, 1. mooi, chique 2. fijn, prettig 3. karaktervol , Waat höbs se ei fijn kleid aan. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
fijn , fiên , fien , bijvoeglijk naamwoord
, fiene , 1. overdreven mooi; hae duit zich fien väôr; hae is zoeë fien es póppestrónjtj – hij doet zich aardiger voor dan hij is 2. fijngebouwd, fijnbesnaard: ein fien gezichske – een fijnbesneden gezicht; ein fien maetje – een fijngebouwd meisje; ein fien wichske – een fijngebouwd kindje Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
fijn , fijn
, 1. prettig: det is anges fijn! – dat is heel prettig! 2. aardig, minzaam: det is eine fijne mins – dat is een beminnelijk persoon 3. zoals het hoort : doe mós auch uëveral fijn vanaaf blieve – je mag nergens aankomen, zoals het hoort (tegen kinderen) 4. aangenaam: het is hie fijn zitte – het is aangenaam om hier te zitten 5. bijzonder, apart: het is waal ein deur lamp, mer es ge ze kaûptj, höbtj djer waal get fijns – het is wel een dure lamp, maar als u ze koopt, hebt u wel iets aparts (verkooppraatje) Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
fijn , fein , bijvoeglijk naamwoord
, feîner, feinst/fiener, fienst , mooi; fiên fijn, mager; fiên schijnheilig, slank Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
fijn , fiên , bijwoord
, poeslief, precies Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
fijn , fiên , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, lieveling Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
fijn , fèèn , zelfstandig naamwoord
, Stadsnieuws: Hij kos et nie haawe van et fèèn - hij had het echt naar zijn zin (260406) Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
fijn , fèèn , bijvoeglijk naamwoord
, fènder, fènst , "1. fijn (niet grof); Dialectenquête 1876 - fêne kurrels - fijne korrels; WBD fèèn riet (II:1016) - fijn riet: rietkam voor dichte ketting; WBD fèèn - gezegd van een paard met dunne fijngebouwde poten, ook 'fèn'; A.A. Weijnen, Dialectatlas van Noord-Brabant; Antwerpen 1952 – ; et is en klèntje mar en fèntje; Cees Robben: Vur fèèn meensen en motreege moette oppaase (Rooms Leven 18-12-1964); Cees Robben: Ons taante Ketoo fèèn.?. Hukkum op oe gatsofie.. mar d'r gèèt, die is fèèn.. As die keutelt dan potter-nostert ze ..... (NvhZuiden, 9 april 1971); Cees Robben – Zôô fèèn as poppestront... (19871120); 2. zeer godsdienstig, godsvruchtig, zonder zonde(n); Cees Robben – Vur fèèn meensen en motrèègen moette oppaase Tirris.. (19641218); Henk van Rijen: Dur fèène rèègen èn fèèn meense wòrde et miste nat - ... bedonderd. gezegde - De fèèn zèn de mèn, zeej de duuvel; Pierre van Beek – ""De fèn zen de mèn, zeej den duvel, en de groffen komen vanzelf wel!"" spreekt voldoende voor zichzelf. (Tilburgse taalplastiek 7 Nieuwe Tilburgse Courant – zaterdag 18 maart 1950); FEEN Pierre van Beek – ""Van fèn (fijn) meense en motrègen worde vern....; ge zijt nat zonder dè-ge er èrg in hed!"" Onder ""fèn"" wordt verstaan: uiterlijk vroom, dus zonder dat de innerlijke gesteldheid aan het uiterlijk vertoon evenredig is. De H. Schrift - en ook ons volk - noemt die ""effenaaf"": Farizeeërs! (Tilburgse taalplastiek 8 Nieuwe Tilburgse Courant – zaterdag 25 maart 1950); Cees Robben: de fèèn zèn de mèèn, zi den duuvel (NvhZ 31-3-1978); LDM: Nu nog iets over de gewone werkmanscafés. Meestal waren dat bijzaken die door de vrouw werden waargenomen in de tijd dat de man zijn werkzaamheden buitenshuis verrichtte. Op Korvel bijv. waren Smits en v. Boxtel meesterknecht, de eerste bij Gebrs. Diepen, de tweede bij v. Doren en Dams. Zo waren er meer. Van één hoorden wij nog ooit iets vertellen. De naam van zijn zaak zullen we maar niet noemen, zij komt ook niet op de voorgaande lijst voor. Op zekere dag zat hij met zijn patroon op diens kantoor. Zij schenen elkaar te kennen en aan elkaar gewaagd. De patroon stelde hem de vraag: ""Als nu de duvel eens binnenkwam, wie van ons tweeën zou hij dan eerst nemen?"" De meesterknecht antwoordde niet direct. De patroon zei daarop: ""Ik denk wel van mij, want ik ben enz. ..."" Onder dat bedrijf kwam een weverke binnen. Hij had zijn stuk geleverd en wilde geld beuren. Nu zei de patroon tegen dat weverke: ""Wat zegde gij er van Jantje?"" ""Ja,"" zei Jantje, ""maar ik weet niet waar ge het over hebt."" De patroon zei welke vraag hij gesteld had aan zijn meesterknecht. Jan dacht even na en zei toen: ""Ik geloof niet mijnheer, dat ge een van twee groot gevaar loopt."" ""Niet?"" vroeg mijnheer, ""wie zoude gij dan denken, dat hij zou vatten?"" ""Wel mij, mijnheer."" ""Jou?"" zei mijnheer vol verwondering, ""en gij zijt zo'n braaf goei katholiek menneke."" ""Precies daarom, mijnheer, jullie krijgt hij toch wel, daor hoeft ie nie mee te hosten!"" (haasten). (Lowie van Dorrus Misters; rubriek Uit onze Tilburgse folklore, afl. 14 ‘Oude koffiehuizen in Tilburg 2’; NTC 8-3-1952); R Dè zèn zon fèèn meense: zo fèèn as poppestront. Dun dieje doe zun êege nog fender veur as gemaole poppestront... (Hein Quinten, Tilburgse spreuken; ca. 1990); Èn tòch was et nie zonne fèène/ messchien zit ie wèl in de hèl... (Lechim; ps. v. Michel van de Ven; ongedateerd knipsel 1960-1980; uit: Onzen oopaa); 3. gierig; Van Delft - - Hangen er meerdere hoeden aan een kapstok, dan vragen wij: ""Wèffere ies de jouwe"". (Welke is de uwe?) ""Ne fijne meens"" (gierig man) zou er den beste willen uitpikken.(Nwe. Tilb. Courant; Van Vroeger Dagen afl. 110; 20-04-1929); 4. aangenaam; Cees Robben: dè lèkt me tòch zo fèèn; Henk van Rijen: ik vur mèn vèèn et fèèn - persoonlijk vind ik het fijn; 5. verfijnd, beschaafd; Cees Robben: daor hèdde die fèèn trip wir (NvhZ 15-2-1985); 'n aauwverwetse fèèn trip (Rooms Leven 8-9-68); Henk van Rijen: en fèèn trip - een knappe vrouw; 6. Bijnaam; de fèène = Pius Arts; WBD III.1.4:164 'fijn' = chic; A.P. de Bont: fe.n, bnw. en bijw. - fijn; fènder; vergrotende trap van 'fèèn'; fijner (minder grof) - met epenthetische d; Gaode soomers meej de kènder nòr de dèùne: 't kan nie fènder. Cees Robben – Dè kan nie fènder!! (19540814); Dirk Boutkan: fènder / fèèner (in het eerste geval met d-epenthesis en voc. reductie); fènst; overtreffende trap van 'fèèn'; fijnst; Cees Robben – Des ’t fenste wè ik heb... (19550205); Dirk Boutkan: (blz. 35) fènst (van 'fèèn' met vocaalreductie)" Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
fijn , fie~n
, fie~ner – fiens , fijn; tenger; deftig; spitsvondig Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |