INT Dialectwoordenboeken

Woord: dun

dun , dünne , bijvoeglijk naamwoord , dun.
Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak

dun , dun , (Ommelanden) = schraal; dunne wiend = schrale wind die gevoelig aandoet; dunne vruchten = dun gewas; “de verwachten was dunne vruchten mit ’n luk beschotje”; dunne melk, tegengestelde van: vette melk; dei kou geft moar dunne melk, doar ken we moar ’n beetje botter oet bekarrên (uit karnen); dun landje = zandige kleigrond, zavelgrond die veel mest behoeft; d’r dun van soppen = niet ruim van bestaan, er niet lekker van kunnen eten. Hooft dun = klein, gering; Nedersaksisch duun = gering, en: soppen = indoopen.
dun - dik, in de zegswijs: ’t wordt dun achter dik = de lucht klaart op, ’t wordt aan de kimmen helder.
voor: ontdooid; guster hewwe de gloazen nijt dun had. de gloazen bin weer dun. Vgl. dik 3.
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

dun , dun , bijvoeglijk naamwoord , Zegsw. Dat zel je dun deur je lijf lopen, daar zult ge niet veel van krijgen. Ook elders gebruikelijk.
Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971)

dun , dun , Dun of door ein dukske, hoe wil je het hebben, zoo of zoo.
Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo.

dun , dunne , dun
Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen

dun , dun , [bijvoeglijk naamwoord] , ook: dön (Westerkwartier) =1 Dun. Zo dun as n snouk. Hoaver staait dun, ‘t is n dun gewas van ‘t joar. ‘t Wòrdt dun achter dik = de lucht klaart weer op. Twij platten mit n dunne = niets. ‘t Dunne van ‘t zoepen = ‘t waterige deel van de karnemelk.; 2 weinig. Ie binnen n eerlieke keerl, zo as ter moar dun lopen.; 3 ontdooid. Guster hèvve de gloazen nait dun had.; 4 schraal; n dunne wind. Dun laand = schrale grond. Der dun van sòppen = een sober bestaan hebben.; 5 dik en dun, bij ‘t notenschieten. Wat men dun schiet, mag men houden. || dik en dun
Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen

dun , dunne , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord , 1 smal, 2 goed vloeibaar. t Lop dunne biej, ’t valt tegen
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

dun , dunne , mannelijk , Ân d’n dunne zien Aan de dunne zijn (diarree hebben).
Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk

dun , dun , bijvoeglijk naamwoord , Ook: 1. Laag, gemeen. | Ik vind ’t ’n dunne streek. 2. Bekrompen, gierig. Vgl. don en Nederlands deun. Zegswijze dunne melk, magere melk. – D’r dun deur moete, zuinig moeten doen. – Dat zel ’m dun deur de darme loupe, dat zal hem opbreken.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

dun , dun , dunder, dunste , dun. Wie mee vėrke, wie dunder de sjpuiling: veel varkens maken de spoeling dun.
Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam

dun , deun , dun, niet dik.
Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo.

dun , dun , bijvoeglijk naamwoord , dun, slap. 1. “Wè’s de koffie toch wir dun”zei ons moeder als ie weer eens te slap gezet was. 2. Iemand die “on d’n dunne is”heeft diarree.
Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek

dun , dunne , dun.
Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte

dun , dun , dunne , Ook dunne (Zuidwest-Drenthe, Zuidoost-Drents veengebied) = 1. dun Dat pepier is verrekte dun (Ass), De soep was slim dun (Vtm), Neem nog een koppie, het lop er dun deur (Bor), Eet mor wat meer. Je bint veul te dun mager (Bal), Hij kreeg mor een dun laogie botter op het brood (Row), Hij is zo dun as een twiege (Klv), ...pier, ...lat (Sle), ...riep (Pdh), ...talholt (Hgv), ...riggel (Ruw), ...reem (Hijk), ...aol (Coe), zie ook bij dik en bij dunnegies 2. gering in aantal Eeteerdappels binnen der maor dun van het jaor (Eel), De haver stiet er maar dunne op (Bro), Die man is zo loos, zo lopt ze der mor dun zijn er maar weinig (And) 3. pips en mager (Zuidwest-Drenthe, noord, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe) Wèer klaor is e nog niet, hij kik nog wat dunnegies toe (Hijk) 4. (zelfst.) Hij is an de dunne wat grof voor: aan de diarree (Die)
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

dun , dunder , dunner, slanker. d’een meid waar nog dunder dan d’aander, het ene meisje was nog slanker dan het andere.
Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden.

dun , dunne , dun. ’t Giet em dunne deur de därms ‘hij krijgt niet wat hij dacht te krijgen’
Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen

dun , dunne , dun. 't Leup ’m dunne deur de dârms. Zaeg ’t dunne ende d’r mâr af.
Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde.

dun , dunne , bijvoeglijk naamwoord , 1. dun (van doorsnee, afmeting) 2. van een laag: dun, bijv. een dun snegien brood 3. (van gedrukte of geschreven letters) smal 4. dun gebouwd 5. zuinig, gierig 6. dun gezaaid, weinig voorkomend 7. (van vloeistoffen) niet dik
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

dun , dunne , bijvoeglijk naamwoord , ’t Is een dunne wind Het is een koude snijdende wind; [vergrotende trap] dunder, dunner De koekebakke binne dunder as anders De pannenkoeken zijn dunner dan anders
Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal.

dun , dön , bijvoeglijk naamwoord , dönder, 't dönste , dun , VB: Sjmèr de boëter get dönder, dat ês bëter vuur d'n gezoondhèid. Zw: (gezegd van vlaai) dön van lèr en dik van sjmèr (weinig deeg en veel vlaaivulling) Zw: dön aofgoën: aan de diarree zijn. Zw: 't dön van de sop: het vloeibare gedeelte.; versleten (tot op de draad versleten) zoe dön wie 'nne zydook
Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt

dun , dunder , dunner. vergrotende trap van dun.
Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier.

dun , dunne , bijvoeglijk naamwoord , dun, mager.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

dun , dunne , (aon d'en dunne) diarree hebben
Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’

dun , dun , koud, schraal
Bron: Gast, C. de (2011), ’t Boekske van de Aolburgse taol, Wijk en Aalburg: Stichting behoud Aalburgs dialect.

dun , [dunst] , dunder , overtreffende trap van dun.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

dun , [klef] , dunnig , klef, waterig.
Bron: Scholtmeijer, H. (2011), Veluws handwoordenboek, Almere.

dun , dun , aan de(n) dunne zeên – last van diarree hebben zie ook kómgauw, lauperie, sjiêt, spörgkoe, stanjwater
Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel.

dun , dun , bijvoeglijk naamwoord , dun; uitdrukking - : òn den dunne zèèn - diarree hebben; WBD III.4.4:37 'dun weer' = fris weer. ook 'zuur, lucht weer'; Jan Naaijkens - Dè's Biks - 1992 – ; dun bijvoeglijk naamwoord - dun, slap; 'on d'n dunne'; K. Heeroma - Brabants uit de 18e eeuw (woordenlijsten Verster,1968) - DUN, dun in den buik zijn: aan de afgang zijn, een goedaartigen buikloop hebben.
Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant

<< vorige pagina