Woord: duister
|
duister , dü̂ster , dü̂stre , bijvoeglijk naamwoord, onzijdig
, duister ( dü̂ster ); duisternis ( dü̂stre ). Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
duister , duuster
, duister. Vergelijking: duuster as rout, of: as pik; pikkende duuster, zie: pikkeduuster. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
duister , dü̂steren
, In ’t dü̂steren = in donker. In ’t dü̂steren is ’t gud flü̂steren, maor slecht vlooien vangen. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
duister , duustĕr
, duister. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
duister , dü̂steren
, In ’t dü̂steren = in donker. In ’t dü̂steren is ’t gud flü̂steren, maor slecht vlooien vangen. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
duister , düster , duustere
, duister. Veur den duustere trük, voor het donker is terug zijn. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
duister , duuster , [zelfstandig naamwoord]
, 1 duister. Bie duuster moan = bij nieuwe maan. ‘t Is zo duuster as pik, as rout, as de hèl. Bie duusteroavend. Spr. In aandermans bouken is ‘t duuster te lezen = men weet nooit, hoe ‘t met een ander gesteld is.; 2 somber. Hai keek zo duuster as de nacht. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
duister , duustr , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, donker. In duustrn, in het donker; t zut’r duustr oet, het lijkt niet rooskleurig Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
duister , duuster , onzijdig
, donker In ’t duuster In het donker. Bron: Kerkhoff, Chris (1970 ev), Dialectwoordenlijst van het Land van Cuijk, Cuijk |
|
duister , duuster
, duusterder, duusterste , duister; donker. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
duister , duuster , mannelijk
, duisternis. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
duister , dusjter
, donker, niet of weinig verlicht. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
duister , duuster , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, 1. duister, donker As het duuster wordt, mot het locht op (Eex), Het is zo duuster, ie kunt gien hand veur de ogen zein (Bco), Het is duuster licht slecht licht (Sle), Het is duustere maone nieuwe maan (Dwi), Het is duuster weer (Coe), Het is zo duuster as de nacht (Emm), ...de eerde (Hol) 2. somber Het liekt mai duuster tou (Row), Ik zie de zaok duuster in (Bal) In andermans boeken is het duuster lezen (Dal) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duister , duuster , 0
, duisternis Hij knip de katte in het duuster (Bro), Zie tast in het duuster (Bor) In het duuster bint alle katties grauw (Die), zie ook duustern Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duister , duuster
, duister Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
duister , duuster
, duister. Wie kent ’t duuster streuchien niet? Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
duister , duuster , zelfstandig naamwoord
, et 1. duisternis 2. onzekerheid over hoe het zit, komt enz. Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
duister , duuster , bijvoeglijk naamwoord
, 1. donker, zonder licht 2. somber 3. geheimzinnig, niet normaal voor de gewone wereld Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
duister , duúster , bijvoeglijk naamwoord
, duústerder, 't duústerste , donker , Zw: Get duúster ién zién: somber.; duister (duústerder, 't duústerste) VB: Sjweenters begênt 't al öm veer oor duúster te wërde. Zw: Get duûster ién zién: somber Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
duister , duúster , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , duisternis , VB: Es keend haw ich altiéd versjrikkelik bang ién d'n duûster. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
duister , döster
, duister. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
duister , duuster
, 1. bn., bw., duister, donker. ‘t Is ärg duuster; 2. zn., (het) duister. Ik zagge niks in ‘t duuster. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
duister , duuster
, duister, donker , ’t Is zakkeduuster: het is aardedonker. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
duister , duuster , duustere , mannelijk, onzijdig
, de duisternis , Doe mós vuuer ’t duuster bènne zeen. In d’n duustere kwaam ich ’m tieënge. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
duister , duuster , bijvoeglijk naamwoord
, duustere , donker Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
duister , duûster , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, duister Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
duister , duûster , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, duister(nis) Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
duister , duch
, donker; zie ook: ’t is maar luch en duch Bron: Grauw, Sibrand de en Gerard Gast (2014), ABC Dordt. Dordtse woorden en uitdrukkingen, dialect, verhalen en versjes, gedichten en straattypes, Asaprint Uitgeverij, Dordrecht. |
|
duister , döster , bijvoeglijk naamwoord
, duister; Den aawen Wenter zit in z'n hut; et is er koud en döster (Piet Heerkens; uit ‘Vertesselkes, ‘Wenter en lente’, 1944); Cees Robben: de köster int döster; WBD III.4.4:238 'duister = donker; 238 'duisteren' = schemeren; WBD III.4.4:238 'duister worden' = schemeren; Cornelissen & Vervliet - Idioticon van het Antwerpsch - 1899 - DUISTER (uitspr. döster): Zoo duister as e graf. Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
duister , duuster
, duusterder – duusters , duister; donker Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |