Woord: duiken
|
duiken , doeken , [zelfstandig naamwoord]
, duiken, bukken. Doeknekkig, het hoofd voorover en als tusschen de schouders dragende. Beide ook Fri. Zwe. dyka. De. dykke, dukke. Eng. to duck. Fri. doeke. Scho. to douk. Hd. tauchen. Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel. |
|
duiken , dûken , sterk werkwoord
, duiken, zich bukken. hé smet nao mi maor ik dûkte, hij smeet naar mij maar ik bukte. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
duiken , doeken - swemmen
, in: hij ken nijt doeken of swemmen, zooveel als: hij heeft geld noch crediet. Wordt gezegd van iemand, die een bedrijf heeft of een beroep uitoefent en niet dan met groote moeite zich staande kan houden. – doeken = duiken, dus eigenlijk zooveel als: hij moet wel verdrinken; hij leert al an mit doeken, hij ken al swemmen Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
duiken , doeken*
, voor: duiken, Hoogduitsch, ducken = duiken, bukken; vergel. andoeken * en doeknekt *. Bron: Ganderheyden, A.A. (1897), Groningana – Supplement op H. Molema’s Woordenboek der Groningsche Volkstaal, Groningen (reprint 1985) |
|
duiken , duuke , doekke
, duuk, düks, dük, dook, gedaoke , duiken. Inein doekke, bukken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
duiken , důkken
, duäk, eduäkken , duiken Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
duiken , zok doeken , [werkwoord]
, zich klein maken, zich verschuilen. Doek tie! = kruip weg. Hai gooide, moar ik doekte mie. Dan is dus het ww. zwak vervoegd. || aandoeken Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
duiken , doeken , [werkwoord]
, ik dook, bin doken. , duiken. Hier is òtter onderdoken. Spr. Hai kin nait doeken òf swemmen = hij is op, kan niets meer. Westerkwartier duken. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
duiken , duken , [werkwoord]
, doeken, duiken. De aind duukt, dook, het doken. , (Westerkwartier en Stad) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
duiken , doekng , zwak werkwoord
, 2e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: doeket, verleden deelwoord: edoeket , 1 bukken, hurken, 2 omhelzen Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
duiken , duukng , sterk werkwoord
, verleden tijd: duek, verleden deelwoord: edùkn , duiken Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
duiken , duike , dukke , werkwoord
, Ook: 1. Onderduiken, zich verborgen houden. 2. Knielend rooien. | Ze benne an ’t piepers duiken. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
duiken , doeke , duuke
, doekde zich, haet zich gedoek/duukde, haet geduuk , zich doeke, bukken; zich uit de voeten maken. Doek dich: maak dat je weg komt.; duuke duiken Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
duiken , doekke
, bukken, zich bukken. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
duiken , duken
, deuk, edökken , duiken. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
duiken , doeken , zwak werkwoord, onovergankelijk
, (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) = 1. ineengedoken staan of lopen IJ moet niet zo in mekaar doeken, ...zo staon te doeken, aans kriej een kromme rugge (Sle), Wat löp hij ja doekend (Pdh) 2. bukken, in elkaar duiken Hij doekte in mekaar, do zien vrouw deur de zolder veul (Bco), Hie doekde in mekaor van pien (Bui), zie ook duken Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duiken , duken , sterk werkwoord, onovergankelijk
, 1. duiken Allèn daor in de kolk kuj duken, de rest is völ te schol (Pdh), Ik wil ies weer in de booukholding duken (Nor), Nou wi’k nog even in de kraant duken en dan gao’k hen ber (Eex), Wie duukt er in gaan naar bed (Bov), Hij kan duken as een otter (Ass) 2. in elkaar kruipen IJ moet duken, aan stoot ij de kop het hoofd intrekken (Sle), Hij deuk in menare (Nije) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duiken , doiken , werkwoord
, (oz:Hgv) = in trage rust neerzitten Het was het mooiste weer van de wereld, maor hij zat te doiken in huus Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
duiken , duken
, duiken Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
duiken , duukkn
, ik duukke / deuke; iej duuk / deukn; hie duuk / deuk; wie duuk / deukn , duiken. Ik bin onderedeukn. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
duiken , duken , doeken , werkwoord
, 1. in water duiken 2. met een snelle beweging ergens in, onder duiken, zich met een duikende beweging verplaatsen 2. in elkaar duiken, een ineengedoken houding aannemen (ook: om zich te verbergen) 4. bukken Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
duiken , duke , werkwoord
, duukde, geduuk/doëk, geduúk , duiken , VB: De môs noets ién te oondeep wäoter duke.; kaartterm (bep. kaartterm) duke VB: Bié duke sjpëuls te 'n lieger käort vuur d'n trêk neet te hôvven hoële Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
duiken , duken , werkwoord
, dök/duukt, dook/duken, , duiken. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
duiken , duke
, duuktj, duukdje/doeak, duukdje/doeake, geduuktj , duiken Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
duiken , duke , werkwoord
, duûktj/duuktj, doeëk, gedoeëke , duiken Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
duiken , dèùke , sterk werkwoord
, dèùke - dôok - gedooke , duiken; M: verleden tijd dok; – in tegenwoordige tijd vocaalkrimping: gij/hij dökt; – D. Boutkan: (blz. 40) verl. tijd dôok, maar: dokte gij?; dökt; van 'dèùke'; duikt; tegenwoordige tijd sing. 2e + 3e pers. van 'dèùke', met vocaalkrimping; dôok; dook; D. Boutkan: (blz. 66) 2e pers. pl. gullie dokt/ dôokt; - verleden tijd sing. van 'dèùke' Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |