Woord: doods
doods , düeds
, doodsch. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
doods , doods , [bijvoeglijk naamwoord]
, 1 doods. Wat is ‘t hier doods!; 2 verwelkt. (Westerkwartier). Dat heesterke is zo doods, doodsk; (dV) Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
doods , doots
, dootser, dootste , doods; verlaten. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
doods , doeds , bijvoeglijk naamwoord
, doods , VB: Ién doedse sjtelte hoerte de lûi 't verhaol van de gewonde aon. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
doods , [saai] , doeads , duueds
, 1. doods, saai, verlaten 2. dood, eerste lid bij samenstellingen, zie ook doead Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
doods , duëts , bijvoeglijk naamwoord
, duëtse , doods Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
doods , dods , bijvoeglijk naamwoord, bijwoord
, doods Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
doods , doeëds , duuëds
, doeëdser – doeëds , doods Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |