Woord: diks
|
diks , döks
, dikwijls Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
diks , dëks , tëks
, dëkser, dëkste , dikwijls.; tëks soms, bijgeval, zie ook: dëks. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
diks , [vaak] , dèks
, 1. soms 2. vaak , Höbs se dèks op mich geraekendj? Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
diks , déks , bijwoord
, vaak Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |