Woord: degen
|
degen , daege
, degen. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
degen , degen , [zelfstandig naamwoord]
, degenschij = degenschede. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
degen , deige , werkwoord
, Verouderde variant van daaie = gedijen. Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
degen , daege , mannelijk
, daeges , degen. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
degen , dëge , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, dëges , - , degen , VB: 'nnen dëge, 'nnen doülk en 'nne sabel zién sjtëkwaopes; boerenkar (deel van een boerenkar) dëge: houten balkje dat bij een 'sjläogker' het opkiepen van de bak moest voorkomen.. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
degen , daege
, daeges , degen Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |