Woord: brui
|
brui , breui , bru
, brui. Mit dezelfde breui euvergaote, een zelfde soort, van hetzelfde slag. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
brui , brui , zelfstandig naamwoord
, de 1. in d’r de brui an geven het opgeven, niet doorzetten Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
brui , bruej , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, - , - , brui , VB: 't Ês mich al viéf kier mislok, ich gëf de bruej draon Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |