Woord: bekeren
|
bekeren , bekiere
, bekier, bekiers, bekiert, bek , bekeeren. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
bekeren , bekeren , [werkwoord]
, Hai het zok bekeerd van swien tòt vaarken (schertsend) = hij heeft zich bekeerd, maar hij is nog de oude zondaar. Nog erger: Hai het zok bekeerd van n lutje schelm tòt n grode. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
bekeren , bekeere
, bekeerde, haet of is bekeert , bekeren. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
bekeren , bekeren
, bekeren Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
bekeren , bekiere , werkwoord
, bekierde, bekierd , bekeren , VB: Noé been ich bekierd, de hebs geliék. Zw: Zich bekiere: katholiek worden (vero.); katholiek (bekiere worden) zich bekiere (vero.) Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
bekeren , bekieëre
, bekieërtj, bekieërdje, bekieërdj , bekeren, tot inzicht komen Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |