Arnemuiden

11. En Hij zeide: Iemand aot twêê zeunen.

12. En d'n joengsten zei teehen z'n vaoder: Vaoder heef mien m'n deel van joe bezit, dat á mien toekomt, en die kreeg z'n dêêl.

13. En 'n paer daehen laeter maekte de joengste zeunen oalles te helde, en hieng op stap, êêl verre van n'uus in 'n vreemd land waer die z'n centjes dur deu draoide.

14. Toen atten oalles verkwanseld oa, kwam 'r 'n hrôôtten n'oengersnôôd, over 't land, en ie behon hebrek te lien.

15. En ie hieng 'r opuut, en drong z'n eihe op bie de burhers van dat land, en die stierden 'm naer 't land om op de verrekens te passen.

16. En ie behon z'n buuk te vullen mee dathene dat de verrekens vraete, d'rwas hêên mens die z'n neihe mee 'm bemoeide.

17. Toen kwammen tot z'n neihe en zei: Oe vee knechten van mien vaoder en brôôd in oovervloed en sterreve amper van den oenher.

18. Ik zâ opstae en nae m'n vaoder hae en zehhe: vaoder, ik k'en hezondigd tehen d'n emel en vo joe.

19. Ik bin nie waerdig je zeune t'nêêten, zet mien mâ heliek mee de knechten.

20. Ie stonh op en hieng nae z'n vaoder trug. En ass'n nog êên n'êêl ende weg was, zag z'n vaoder 'm en die wier mee ontverremienhe bewoohe; en hong 'm tehemoet, viel 'm om z'n 'nals en kuste 'num.

21. De zeune zei tehen zun vaoder: Ik ken hezondigd tehen d'n 'n emel en tehen joe, ik bin nie waerdig je zeune te 'êêten.

22. Mâ de vaoder zei tehen z'n knechten: Bring ier vo't beste kleed, en doettut an z'n liev en heef t'm 'n riing an zun wienger en schoenen an zun voeten.

23. En brieng 't vethemeste kaluf en slacht 't en laete m' 'n fêêstmaal ouwe en blie weze mee mekaorre.

24. Wan deze m'n zeune was dôôd en is wee levendig heworre, ie was verlôôrre, en is hevonde. En ze behonne vrooluk te weezen.

25. En z'n nauste zeune was op 't land, en as 'n dicht bie huus kwam, en 't uus naederde, ôôrde die ziinhe en danse.

26. En die riep êên van de knechten, en vroeg 'n wat is 'r eihenluk haende?

27. En die zei tot 'm: Je broer is hekomme en je vaoder eit 't vethemeste kaluf laete slachte, omdat 'n z'n eihe kind wee hezond terug eit.

28. Mâ die wier kwaed en wilde niet in huus hae. toen hong z'n vaoder naor 'm toe, en die drong bie um an.

29. Mâ die antwôôrdde en zei tot z'n vaoder: Kie ik dien joe â zô vee jaeren en 'k en nog nooit iets verkêêrd hedae, en mien 'eije nooit 'n heitebokje hehee om mee m'n maets fêêste t'ouwen.

30. Noe at tie zeune van joe hekommenis, die êêl je boeltje mee d'oeren ophemaekt eit, daer slacht je nog 't vethemeste kaluf voo.

31. En ie zeide tot 'm: Kind, jie bin altied bie m'n, en aol 't miene is voo joe.

32. Môôre toch vrolijk en blie te weezen; wan je broer was dôôd en is wee levendig heworre, 'ie was verlôôre en is wee hevonde.