Zoekresultaten: 1 vreemd woord gevonden

Klik op het trefwoord voor meer informatie

• ▾ aanmeren [aanleggen, vastleggen]
  Download als .xml-bestand
  werkwoord
  thema: scheepvaart
  teruggeleend als demarreren
  

  Toon/Verberg alles

  • ▾ Spaans amarrar [(aan)meren; vastbinden] <via Frans>
    datering: 1450 (1401-1450)
    afleidingen en samenstellingen: amarra, 1492; amarradero; amarraje; amarre
    etymologie: Del fr. amarrer íd., y éste del neerl. med. aanmarren `atar'.
    bron: Corominas 1983   (Corominas)
    
  • ▾ Portugees amarrar [vastbinden, vastmaken] <via Frans>
    datering: 1301-1400 (1301-1350)
    afleidingen en samenstellingen: amarraça<~>o (1813); amarrado (xiv); desamarrar (1813)
    etymologie: Do fr. amarrer, deriv. do m. neerl. aanmarren.
    bron: Boudens 1988   Cunha 1986   (Da Cunha, Boudens)
    
  • ▾ Italiaans amarra [ankertouw] <via Frans>
    datering: 1824 (1801-1850)
    status: afleiding
    etymologie: afleiding van Frans amarrer
    bron: Cortelazzo 1979   Morlicchio 2000   Zolli 1991   (Cortelazzo/Zolli, LEI)
    
  • ▾ Roemeens amară [ankertouw] <via Frans>
    status: afleiding
    etymologie: afleiding van Frans amarrer
    bron: Dict. English-Romanian 1991   (Dict. English-Romanian, Romanian English 1991)
    
  • ▾ Frans amarrer [een (scheeps)touw vastbinden]
    datering: 1301-1400 (1301-1350)
    afleidingen en samenstellingen: amarre, amarrage; démarrer (in Walter apart lemma, afgel. van nl. aanmarren `amarrer', met verandering van voorv.; 17e e.), porte-amarre
    etymologie: PR 1990: du néerl. aanmar(r)en; PR 1993: du néerl. aenmarrenL: anc. fr. marer (et marrer, sous infl. de marre, houe), du néerl. maren, attacherFEW: Die verbreitung des verbums amarrer verrät sicher germanischen ursprung. Es lebt auch in den andern rom. sprachen: it. amarrare, kat. amarrar (seit 14.jh.), sp. pg. amarrar (seit ende 15.jh.); diese formen sind aus dem fr. entlehnt. amarrer ist besonders in der Normandie und in Westfrankreich verbreitet. Das weist auf entlehnung aus dem ndl., nicht aus dem deutschen (ahd. marran, marren neben marrjan), wie Braune Z 21, 214 vorgeschlagen hat, und zwar aus der marineterminologie. Im ndl. ist allerdings nur das simplex mndl. marren 'ein schiff festbinden', merren (vgl. MARREN, hier 16,534), nndl. meren, belegt; doch ist eine bildung mit aan- (mndl. aen-) ohne weiteres gegeben. Vgl. im Teuthonista den beleg 'dat scheep dairan to merren'. Die zuss. ist auch in deutschen mundarten belegt: schweizd. anmärren 'ein schiff anbinden', els. anmären.Zie trefwoord 'meren', vorm 'marer'.
    bron: Dubois 1979   Robert 1993   Valkhoff 1949   Walter 1997   Wartburg 1928   (PRobert, Walter, Valkhoff, Larousse, FEW)
    
  • ▾ Bretons amarr [meerkabel] <via Frans>
    datering: 1633 (1601-1650)
    bron: Deshayes 2003   (DEB)
    
  • ▾ Baskisch amarratu [vastbinden] <via Frans>
    datering: 1643 (1601-1650)
    afleidingen en samenstellingen: amarra (1745). Sar 1 omschrijft dit als ‘band’. Azk 1 vertaalt dit met ‘sjorring, band’, Lh met ‘tros’. Lh geeft nog amarradura ‘band’.
    etymologie: Lh noemt de vorm Labourdijns en verwijst bij amarra ‘tros’naar het Gaskons amarra (WJ: amarrar?) ‘vastbinden’.Volgens Azk 1 zowel in Noord- als Zuid-Baskisch voorkomend. Volgens Sar 1 (1984) weinig gebruikt behalve in Noord-Baskisch, maar toch ook vermeld in AH en Barr (Biskaais).
    bron: AH 1998   Azkue 1969   Barrutia 2000   Lhande 1926   Sarasola 1984-1995   (Lh, Azk 1, Sar 1, Barr, Arrantza Hiztegia [Visserijwoordenboek] (1998), Vitoria.)
    
  
  
  Toon pijlen voor indirecte ontleningen
  

  Romaans (Indo-Europees)	Keltisch (Indo-Europees)
  Geïsoleerde talen