Tweestammige Germaanse naam met de betekenis 'strijdzwaard', uit Hild- 'strijd' (zie -hild-) en -brand '(vlammend) zwaard' (zie -brand-). Bekend door het Hildebrandslied, een Oudhoogduits epos, vermoedelijk uit de tweede helft van de 8e eeuw. Hildebrand was de zoon van Heribrand en de vader van Hadubrand (let op de alliteratie: binnen de naam vermeed men die, maar namen van broers en zussen en van ouders en kinderen allitereerden vaak; zie Herlindis).