Oorspr. de naam van de Perzische koning die genoemd wordt aan het begin van het Bijbelboek Esther. De betekenis is niet zeker, de naam wordt wel verklaard als 'de machtige', van Oudperzisch xshayarshan, van xshaya 'koning' en arsham 'man(nelijk)' (vergelijk Gri. Xerxes 'mannelijke (held) onder de koningen'). De naam komt voor als die van de hoofdpersoon uit de legende van de Wandelende Jood. Hij verjoeg Christus van zijn deur, toen die daar, op zijn tocht naar Golgotha, wilde rusten. Het is niet waarschijnlijk dat deze figuur de aanleiding is geweest tot het gebruik van deze naam als doopnaam. Wellicht dat Swerus (uit Sweer, Sweder) 'verbijbelst' is tot Ahasverus. Een tweede mogelijkheid is dat Assuerus, de vorm uit de Vulgata, de 'verlatijnste' vorm is van de Germaanse naam Ans-wer, Ans-war. In de Zuid-Brabantse doopregisters van de 16e en 17e eeuw vinden we 'verlatijnsing' van Sweer tot Ahasverus (naar aanleiding van het concilie van Trente). In het noorden gebeurde het meer onder invloed van de Renaissance, bijvoorbeeld Assuerus Hoendricks, Groningen 1598 = Sweeder Hoendrix 1609 (Ned. L. 1960, 84v.); (Aaltjen) Asjes = Assels = Sweers = Assuerus, Steenwijk 1674 (Ned. L. 1955, 319); Assuerus van Tiddinga = Sweer van T., Groningen, Dokkum 1676, zoon: Swier, geboren 1704 (Ned. L. 1963, 92).