Woord: zeebrand
|
zeebrand , zeebrand
, roodachtig licht, zonder donder, of eene zekere klaarheid, die men ’s avonds of ’s nachts aan den gezichtseinder ziet. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
zeebrand , ziëbrand
, weerlicht. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
zeebrand , zeebranjt , mannelijk
, zeebrand, weerlicht. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
zeebrand , zeebraand , zelfstandig naamwoord
, Van Dale - zeebrand = weerlicht zonder donder; WBD III. 4. 4: 85 'zeebrand' = weerlicht Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |