Woord: weeskind
|
weeskind , weiskind
, weeskind. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
weeskind , weeskind , [zelfstandig naamwoord]
, 1 wees. Schertsend: Weeskinder mouten mor veur ons beden, als men aan tafel geen tijd heeft voor ‘t gebed.; 2 een mooie avondvlinder, een uil. Om zijn heldere rode en zwarte kleuren; dus uit het Hollands. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
weeskind , weiskénjt , onzijdig
, weiskénjer , weiskinjtje , weeskind. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
weeskind , weeskiend
, wees Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
weeskind , wejskeend , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, wejskeender , - , wees Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
weeskind , wjêêskiend
, weeskind. in de uitdrukking: “’k zen gin wjêêskind”, “ik wil ook meedelen”. Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier. |
|
weeskind , [ouderloos kind] , weejskiendje
, weeskind Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |