Woord: waaier
|
waaier , [vlieger] , wèjer , mannelijk
, vlieger, z. vl(i)eeger. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
waaier , waier , waaier
, in geschrifte waaier = wiendmöln (Hoogeland) = wanmolen, landbouwwerktuig om graan, zaad, enz. te zuiveren (te schoonen). Te Beerta te verkoopen (1869): “waaijer, zeeven, ploegen”, enz. Id. te Hellum: “wipkar, ploegen, eggen, waaijer, zaadkleed,” enz. (1875). Id. te Leens: “rolblok, 2 waaijers, zeven”, enz. (1876). Id. te Helpman: “chais, waaijer, karn- en melkgereedschappen,” enz. Zie: schoonen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
waaier , waaier , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Zie de wdbb. – Ook een vlieger die van onderen vierkant is. || Ik heb ’en waaier ’emaakt; die zel ik vanmiddag oplaten. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
waaier , weier
, waaier. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
waaier , waaier , [zelfstandig naamwoord]
, wanmolen. Mit n waaier schoont n boer ‘t koorn. Fig. Doar löpt hail wat over waaier! = daar wordt heel wat verhandeld. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
waaier , waaier
, wanmolen Bron: Steenhuis, F.H. (1978), Stoere en Olderwetse Grunneger Woorden, Wildervank: Dekker & Huisman |
|
waaier , waajer , mannelijk
, waajesj , waejerke , waaier. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
waaier , wèeier , wèeierd , 0
, (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe). Ook wèeierd (Zuidwest-Drenthe in bet. 2.). Var. als bij waaien = 1. wanmolen, waaier om kaf van het koren te scheiden Het koren mot nog even weer over de wèeier (Sle), Mit koren schoonmaoken is ain waaier geriefzaomer as ain wanne (Vtm), De waaier staait op de deel (Row), In de weier zit een onkruudzeef (Eex), z. ook kafmeul 2. klap (Zuidoost-Drenthe, Noord-Drenthe) Hij kreeg een weier um de oren, daor har e niks van terugge (Exl), Hij kreeg een waai(er) om de oren (Row) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
waaier , wèèjer
, waaier (in de grutterij). Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
waaier , wejjer , wejjert , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, wejjers/wejjerte , wejjerke/wejjertsje , waaier , VB: Déftige dames gebrukde, es 't hil wérm wäor, 'nne wejjer vuur zich aof te keule.; wejjert vlieger (speelgoed) wejjert VB: Vreuger goûng v'r mêt pa 'nne wejjert van mie es èine meter groet oplaote ién de Sjêggelder. Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
|
waaier , wejjer , zelfstandig naamwoord, onzijdig
, wejjers , wejjerke , waaier Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
waaier , waajer , zelfstandig naamwoord
, bovenlicht; WBD (III.2.1:67) waaier, ook boovenlicht Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
waaier , weier
, waaier Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |