Woord: vozen
vozen , foesse
, heimelijk wat wegsteken. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
vozen , fóóze
, prutsen , Ze was toch ôn't fóóze tuun ze dieje keel moes lappe, dé stôlt óp niks. Ze was toch aan het prutsen toen ze die kiel moest verstellen, dat lijkt nergens op. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
vozen , fooze , werkwoord
, prutsen (Eindhoven en Kempenland) Bron: Swanenberg, A.P.C. (2011), Brabants-Nederlands: Nederlands-Brabants: Handwoordenboek, Someren |
vozen , vôoze , feuze , zwak werkwoord
, "zie feuze; WNT vooizen 'doen klinken’ (?); De Wijs – Snert lust ie as ‘ne grôte. Mar 's avonds zitten te vozen en ammaol van die sokkenlôpers, ge wit wel, die langs zunne rug omhoôg kruipe en bij z’n halsboordje de vrijheid kiezen (24-02-1966); Cees Robben – Snert lust-ie as unne grôôte../ En ‘saoves zit-ie mar te vôôze... (19661111); zie sòkkelôoper; feuze; zie vooze ; N. Daamen - handschrift 1916 - feuzen - ""een wind op sokken laten loopen""; Walde – van pedere ""furzen""; peditum ""Furz""; Gr. – ""leise einen streichen lassen""; Kluge – Furz m., vulg. Mhd. vurz, spahd. furz , mndd. vort, mndl. vort, aus vor-d. *furti- m. 'Furz' usw." Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |