Woord: verleren
|
verleren , verliere
, verleeren. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
verleren , verleren , [werkwoord]
, verleerd , 1 overgankelijk. Dat verleert hai nooit weer.; 2 Dat verleert hom nait gaauw (onoverg.). Hai is ‘t schrieven nòg nait verleerd. || verleerd Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
verleren , verlèren , zwak werkwoord, overgankelijk
, verleren, vergeten Aj ienmaol goed melken kunt, verlèer ij dat nooit weer (Sle), As ie eerder wat nich meer wussen, zeden ie: dat bun ik verleerd (Bov), De iene kan het best ontholden en de aander verleert het (Hgv), Je moeders taol verleer ij nooit (Scho) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
verleren , [vaardigheid kwijtraken] , verlieëre
, verleren , Sjaatse verlieërs se neet gaw. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
verleren , verliere
, verleren Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |