Woord: vergaan
|
vergaan , [verloren gaan, zich vertreden] , vergaan , werkwoord
, vertreden. , Gij moest u wat - , dat is hier: hier of daarheen gaan of wandelen. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
vergaan , vergaon
, vergaon, vergeis, vergeit, verging, vergaon , vergaan. Vergaon van dors, hevigen dorst hebben. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
vergaan , vergoan , [werkwoord]
, 1 vergaan. Gedienen bin vergoan. Heuren en zain vergaait joe hier.; 2 ten ondergaan. ‘t Schip vergong mit man en moes. Schertsend: Dij opstaait, Ploats vergaait. Antwoord: Schelm, Dij der op zitten gaait.; 3 Schertsend: Zèvve vergoan? = zullen wij opstappen? Joa, wie willen (‘t) vergoan.; 4 voorbijgaan. Tied vergaait.; 5 gaan. Hou vergaait joe ‘t in Holland? Fig. ‘t Zel hem der noa vergoan. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
vergaan , vergaon
, vergóng, is vergange , vergaan; bederven; vermolmen. Wie is ’t uch vergange: hoe is het jullie vergaan? ’t Beier is vergange: het bier is bedorven. Al went de ganse welt vergeit, ich doon ’t neit: al vergaat de wereld, ik doe het niet. Dat hout is ram ve Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
vergaan , vergaon , sterk werkwoord
, oplossen, vergaan Dat onderste heui was helemaol vergaon (Hgv), De planken waren heilemaol vergaon (Bov), (bijv.) Hij stinkt as een vergaond dier (Dwi), ...vergaon deier (Pei) 2. ten onder gaan Het schip is met man en moes vergaon (Zui), (fig.) Een lawaai, dat heuren en zien je vergung (Wijs) 3. smelten (Zuidoost-Drents zandgebied) Dat klontien in de koffie wil ok niet best vergaon (Sle) 4. wedervaren, aflopen met Het is hum niet best vergaon (Oos), Het is mij raer vergaone (Dwi), Hoe zol het joezulf vergaon? hoe zou het jou vergaan in zo’n situatie (Nije), Het zal je der naor vergaon (Eex), zo ook Hij hef nogal wat te spotten, het zal hum der naor vergaon (Nor) 5. (wederk.) met elkaar overweg kunnen (Zuidoost-Drents veengebied) Der mot altied eine in hoes blieven, want dei kinder kunt zuk nich vergaon (Bov) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
vergaan , vergaon
, (Zuidwest-Drenthe, noord), in ien het vergaon in staat van ontbinding Die hond was ien het vergaon (Die), z. ook vergang Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
vergaan , vergaon
, vergaan Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
vergaan , vergaon
, 1. vergaan. ’t Zal der oe nog nao vergaon. Ik vergunge van de piene. 2. verrotten. Die kiste met appels is vergaon. 3. Vergaan 4. van plaats veranderen. De balle was vergaon, mâr iej konn ’t haoste niet zien. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
vergaan , vergi
, vergaat , És de wérreld vergi, vergôn we allemôl, anders ók mér nie ammel inins tegeliik. Als de wereld vergaat, vergaan we allemaal, anders ook maar niet allemaal tegelijk. Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere |
|
vergaan , vergaon , werkwoord
, 1. ten onder gaan, omkomen 2. tot stof vergaan, wegteren, wegrotten 3. zich ontwikkelen 4. langzaam afnemen, verdwijnen, in Heuren en zien zol je vergaon Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
vergaan , vergaon , werkwoord
, vergiet, vergong, vergaon , vergaan. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
vergaan , vergòn
, vergaan; zie voor vervoeging gòn , De wirreld vergu. De wereld vergaat., Ópgestòn is plèts vergòn! Opgestaan is plaats vergaan!, Hoe ist oe vergòn? Hoe is het je vergaan? Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen |
|
vergaan , vergaon
, vergaan , Hae vergeit in zien eige nöttigheid: hij komt om in zijn eigen rommel. Ónkroed vergeit neet. Vanne pien vergaon. ’t Verging dao vanne mögke. Wie is ’t dich vergange? Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
vergaan , vergaon , sterk werkwoord
, vergaon - verging - vergaon , vergaan; (geen vocaalkrimping); – tegenwoordige tijd 3e pers. enkelv.: vergao; Kees en Bart (krantenrubriek in Groot Tilburg, ca. 1935) - aanders had hil de boel vergaon Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |