Woord: uitbrander
|
uitbrander , oetbrander
, uitbrander. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
uitbrander , oetbrennert , mannelijk
, oetbrennesj , uitbrander, standje. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
uitbrander , oetbrander , 0
, oetbranders , Var. als bij branden = uitbrander Die jonge kreeg een fikse uutbraander, umdet hij zonder locht fietste (Bro) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
uitbrander , uutbraander , uutbrander, uutbraner , zelfstandig naamwoord
, de; uitbrander, stevig standje Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |