Woord: troon
troon , troon , mannelijk
, trónen , troon. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
troon , troeën
, truënke , troon. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
troon , troon , [zelfstandig naamwoord]
, Hai zit doar op troon. Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
troon , troon , mannelijk
, troone , troon. Hae zit weier op zienen troon: hij zit weer op zijn praatstoel. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
troon , tróón
, drinkkan. Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden. |
troon , trôôn , zelfstandig naamwoord
, trôône , trôôntjie , troon Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal. |
troon , troen , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, troene , truunsje , troon Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt |
troon , troewen
, trontje, trôntje , beeldenconsole Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
troon , troean , vrouwelijk
, troeane , truuenke , troon Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
troon , troeën , zelfstandig naamwoord
, troeëne , truënke , troon Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
troon , trôon , zelfstandig naamwoord
, trontje , troon; Goem. TROON – zelfstandig naamwoord m., verkleinwoord. trunke Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
troon , troeën
, troon Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |