Woord: stiekemerd
|
stiekemerd , stiekemerd , zelfstandig naamwoord, mannelijk
, Iemand die zich “stiekem” houdt, die stil zijn gang gaat. Zie stiekem. || Zo’n stiekemerd! daar is-i an ’t vrijen ’eraakt en-i heb er me niks van ’ezeid. – Ook elders bekend. Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971) |
|
stiekemerd , stiekummert
, iemand die alles in het geniep doet. Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
stiekemerd , sjtikkemert , mannelijk
, sjtikkemesj , stiekemerd. Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
stiekemerd , stiekemer , stiekemerd , 0
, stiekemers , stiekemerd Ze hebt er niks van zegd, zukke stiekemers (Bei), Hij is aans zo’n stiekemerd, mar as hij een borreltie op hef... (Flu) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
stiekemerd , stiekemerd
, stiekemerd Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |