INT Dialectwoordenboeken

Woord: staan

staan , sting , Stond.
Bron: J.A.V.H. (18e eeuw), Haagsch Nederduitsch woorden-boekje. Den Haag: Johannes Mensert. Uitgegeven in: Kloeke, G.G. (1938), ‘Haagsche Volkstaal uit de Achttiende eeuw’, in: Tijdschrift voor Nederlandsche Taal- en Letterkunde 57, 15-56.

staan , stoan , Ik stoa, hy steet. Wy stoat. , staan. Bukstoan, gebukt staan, om bij zich opklimmen te laten.
Bron: Halbertsma, J.H. (1835), ‘Woordenboekje van het Overijselsch’, in: Overijsselsche Almanak voor Oudheid en Letteren 1836, Deventer: J. de Lange.

staan , staan , staget , uithouden, pal staan, durven. , Ik sta het u, Hoe staget met het werk? dat is: hoe ver is uw arbeid gevorderd?
Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk.

staan , stân , [werkwoord] , z. Stede.
Bron: Boeles, P. (ca. 1875), Idioticon Groninganum. Vergelijkend woordenboek van den Groningschen tongval, uitgegeven door Siemon Reker, 1977, Egbert Forsten & Profiel.

staan , steet , stiet , steet = staat, HD, steht, Gron. stait, steit. Stiet = staat; stietst = staat gij; stietst nog niet op eigen voeten? stun = stond
Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift

staan , staon , sterk werkwoord , staan.
Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak

staan , noa stoan , zie: noa 1.
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

staan , stoan , in: ’t stait hōm nijt op de handen = hij heeft wel ruimte van geld zoodat hij zich niet behoeft in te krimpen of iets van zijne bezittingen verkoopen; de board stoan loaten = den baard laten groeien; wordt ook van den knevel gezegd. bij iemand stoan goan = het bezoek zoo kort mogelijk maken; goa d’r even stoan = neem er staande afscheid; d’r stait nog wat van guster = er is nog wat van het middagmaal van gisteren. “Lammert, d’r stait nog ’n dubbeld moatje, – zee vrou Brands, – Nō – zee Lammert, den zel ’t ook wel al versloagen wezen.” – bie dei modiste stait nog ’n houd van mie = daar heb ik een hoed gekocht en nog niet betaald; stait nog wat bie dokter; ’k wil d’r gijn reken stoan hebben. Vervoeging: doe staist, hij stait; ik stōn, doe stōnst, hij stōn; wie stōnnen, enz.; ik heb stoan, enz. Aldus in alle samenstellingen, enz. Zie ook: te stoan.
stoa, voor: staat; doar stoa ie mit de mond vol tannên = daar staat gij met den mond vol tanden, fig. = beteuterd, als verslagen. Eveneens met alle andere werkwoorden wanneer zij voor: ie (= gij, enkelvoud en meervoud) komen; ook in vragende zinnen: stoa ie doar? en zooveel als het gemeenzame: sta je daar? doar dou ie goud an = daar doe je wel aan; geef ie doar niks noa? = geef je daar niets om? enz.
stōn, voor: stond (werkwoord), ook Zuid-Nederlandsch Vgl. vōn = vond; bōn = bond; wōn = wond.
stoanen, bie stoanen, stoantjes, zie: loop.
Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887)

staan , staon , Vertrouwen. Ik stao d(i)ee vent niks.
Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff

staan , staan , onregelmatig werkwoord , Vervoeging: Tegenw. tijd, ik staan, je stane (en staan-je), hij staat, we, jollie, ze stane. Verl. tijd, ik, je, hij stòng (en sting), we, jollie, ze stònge (en stinge). Gebiedende wijs, staan. Verl. deelw. ’estaan. Zie de wdbb. – Zegsw. Die staat op 3 en 4, hij is in twijfel wat te doen (aan een dobbelspel ontleend). – Van een molen: stilstaan. || De molen staat (maalt niet; inzonderheid gezegd van het stilstaan in de staantijd; zie aldaar). – De molen staat op zijn zaad (van een pelmolen die niet kan doormalen omdat te grote toevloed van gerst de steen tegenhoudt; de maalsteen wordt dan gelicht). – Ook: an iets staan, bezig zijn met dat te malen. || De molen staat nou an ’et raapzaad, maar zet ’em morgen an dat partijtje Petersburger (t.w. lijnzaad). – Van koeien. Droogstaan, geen melk meer geven, vóór het kalven. || Die koe staat al sond Vrijdag, maar je moete ’em toch nag eris mêlen (uithalen). Al me koeien stane al. – Vgl. het zelfstandig naamwoord bestaan.
Bron: Boekenoogen, G.J. (1897), De Zaanse Volkstaal. Deel II: Zaans Idioticon - Aanvullingen. Zaandijk (herdruk 1971)

staan , staon , staan. Ik heb ĕr nog geen staon bij ĕhad, nog niet over nagedacht.
Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94

staan , stao , imper. van staon. In verbinding met zeggen: ʼn stük vleis, dat stao zeg, een groot stuk vleesch. ʼn Boddel, d(i)ee stao zeg, een groote borrel. ʼn Blok hòlt, dat stao zeg, dat moeilijk stuk te krijgen is of dat lang kan branden.
Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer.

staan , staon , Vertrouwen. Ik stao d(i)ee vent niks.
Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer.

staan , staon , staon, steis, steit, stônd, gestaon , staan.
Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo.

staan , staon , stön, estaon; ik stao, dů steist, hei steit, wi, i, zei staot; ik stön, dů stönst/stääonst, hei stön , staan
Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen

staan , staen , , , 1. te wacht zijn: Hoe lang motte we staen? Je staet pas ’n goed uur. 2. bij peilen: Hoe staet Terskelling van je? In ’t Oost van ons. Ook: ’t Net staet goed bij de grond, bevindt zich goed op den bodem. 3. gestrand zijn, van een schip: aan de grond staan, bv. hij staet! we staen! hij sting (= aan de grond geloopen). ’k Heb mee emaekt datter drie skepe gelijk stinge hier. Aai Lòòs die hâat bij Burrekom estaen op ’n plaet, met een bom droog gelegen. 4. te burrǝg staen, zie burrǝg. 5. staen te zwelle, staen te dringe, zie lucht.
Bron: Overdiep, G.S. (1949), Woordenboek van de Volkstaal van Katwijk aan Zee, Antwerpen

staan , stoan , sterk werkwoord , 1e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: stoa, 3e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: st , staan. Oarns vuur stoan, ergens voor instaan, de verantwoording voor op zich nemen; dat geet oe stoan, dat breekt je op, daar krijg je nog last mee; stoande beene, zonder te gaan zitten; dr good met stoan, er voldoende van hebb
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

staan , staane , te staane wean, op zijn gemak zijn
Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl.

staan , staan , werkwoord , Staan. De vervoeging toont de volgende varianten: staan – stond(stong) sting– staan. Zegswijze ’m staan hewwe 1. dronken zijn. 2. Woedend zijn. 3. verbeelding hebben. – D’r voor staan, voor een moeilijke keus staan. | Ik stáán d’r voor wat ik antrekke zel. – Mit ientje stáán, aan iemands kant staan, iemands partij kiezen. | Hai staat vezelf mit z’n broer. Vgl. Fries mei immen stean. – D’r nei stáán, er naar uitzien. | ’t Staat er nei, dat de tulpe goed worre. – Ientje niet stáán, iemand niet kunnen weerstaan, tegenhouden, in toom houden. | Ik stáán je vader niet, as ie hoort dat je stolen hewwe. – Je stane (kleure) goed mit grois, blauw, roôd, die jurk, grijs, blauw, rood die jurk enz. staat (kleurt) je goed. Opmerking: Als woordspeling op een opmerking als ‘Ik staan niet mit die jurk’, wordt soms schertsend gezegd: ‘Gaan d’r den maar op zitte’.
Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer

staan , sjtaon , werkwoord , sjtóng, haet gesjtange , staan. Doe sjteis gout drop: je ziet er netjes uit; je staat er goed voor. Dao sjteit ’t sjaop en sjit: daar staat hij met de mond vol tanden. Hae haet de rök nao de sjtėk sjtaon: hij is gewend veel slaag te krijgen. Dat sjteit zi
Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam

staan , stao , staan (infinitief).
Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo.

staan , staon , werkwoord , staan. 1. Hoe stogget ’r bè? Hoe gaat het ermee. 2. Och mins, d’n dieje ziet oe nog nie staon! Die neemt niet de minste notitie van je. 3. Jan Knörft ha gin meejlaaie toen ie me zònder licht zag fietse. ‘k stòn eròp! Ik kreeg een proces-verbaal.
Bron: Naaijkens, J. (1992), Dè’s Biks – Verklarende Dialectwoordenlijst, Hilvarenbeek

staan , sting , verleden tijd van (hij) staat (KRS: Hout; LPW: Lop) Ook in de Vechtstreek (Van Veen 1989, p. 123).
Bron: Scholtmeijer, H. (1993), Zuidutrechts Woordenboek – Dialecten en volksleven in Kromme-Rijnstreek en Lopikerwaard, Utrecht

staan , stoan , stund, estoane , staan; * stoa ’j d’r nog goed met: heb je nog genoeg?
Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte

staan , staon , sterk werkwoord, onovergankelijk , 1. staan, zowel lett. als fig. Der stund een vaze mit bloemen midden op de taofel (Ruw), Der stiet een kwaoie wiend (Dwi), Ik hebbe hum verteld, waor het op stund (Hgv), Hie wet wal aordig goed, woor e staon mot heeft goede omgangsvormen (Sle), Kom ies wèer an, de deur stiet altied lös (Hijk), Oous peerd was al twei jaor met haom staon bleven (Pei), As zij der achter staon, kan het deurgaon ons steunen (Zey), Hie stiet niet veur reden wil niet luisteren (Sle), Dat voor zaod steeit scheeif (Anl), Het gewas staait er maar middelmaotig veur (Bco), Aj op steun staot, moej je ienmaol in de week melden (Bor), Ie zagen mij niet meer staon negeerde mij (Hoh), Hie stiet er goed op bij zien baos heeft een wit voetje (Mep), Hij hef de pette der nich naor staon het past hem niet (Bco), Daor heb ik het niks op staon heb ik het niet op begrepen (Sle), Die jongen staot nargens veur (Zdw), Det mu’k beuren. Die pries stiet er veur, ...toe (Hgv), As het hoes het hoogste punt beriekt hef, dan stiet het er toe, dat ze een borel kriegt hoort het erbij (Bor), Daor duur ik niet vast op staon weet ik niet helemaal zeker (Sle), Weet ij, wel an K. zien hoes stiet? wie op het ogenblik de hoogste bieder is (Sle) 2. lijken Het stiet nog niks naor vorst (Hav), Die lucht stiet naor regen het lijkt of er regen komt (Klv) 3. passen Dat nörse gezicht stiet je niet past niet bij jou (Pdh), Morgen hew het er neet naor staon daw volk kunt gebruken past het ons niet (Die) 4. instaan Hij belooft wel wat, maor hij wil er niet veur staon geeft geen garanties (Pei) 5. luisteren (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, Midden-Drenthe) Daor moej gien knecht van hebben; dat volk wil niet staon (Dro) 6. dronken zijn Wat haren ze hum weer staon mit Runermark! (Rui) 7. op het punt staan Hie stiet op trouwen (Sle) 8. aandurven Laot E. nou mar mooi zien gaank gaon, die stiet hum wel (Ruw), Hie stiet ze allemaol (Bal), Ik duur hum wal staon (ndva) 9. vertrouwen, met elkaar overweg kunnen (Zuidoost-Drents zandgebied, Midden-Drenthe, Kop van Drenthe, Zuidwest-Drenthe, zuid) Zie staot mekaar niet mogen elkaar niet (Sle), Ik stao dat zaakien niet (Hijk) 10. zijn (Zuidoost-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid, Midden-Drenthe) IJ kunt wel wat gissen, mor aj het niet zeker weet, staoj naargens (Eex) *As je hoog staon, kun je deip valen (Erf)
Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum

staan , staon , stoon , staan. (staoi, stöt, stónt, stónden, stonnen, gestaon, gestaòn).
Bron: Zegers, A. (1999), Het dialect van het land van Ravenstein, in het bijzonder van Uden en Zeeland, Uden.

staan , staon , stiet, stond / stund (Kampereiland), stonnen / stu , staan. Ik stao em niet ‘ik vertrouw hem niet’, Ik stao em alf ‘ik trek partij voor hem’, Ik stao oe alf ‘ik betaal de helft van de kosten’
Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen

staan , staon , werkwoord , staan, staoj - ston(g), sting - gestaon.
Bron: Verschuren, Frans (2000), Tètte-leurs Woordeboek. Zèège n'èn Schrijve meej plotjes, Etten-Leur.

staan , staon , ik stao / stonne; iej staot / stonn; hie stiet / stönd; wie staot / stonn; ik heb estaon , 1. staan. Stao’k hier niet goed? 2. garanderen. Ik stao oe half. 3. vertrouwen. ’k Stao die keerl niet.
Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde.

staan , stôn , staan , Dé zaod moet'te dun zaoje anders kömt 't zó dik stôn és haor óp n'n hond. Dat zaad moet je dun zaaien anders komt het zo dicht staan als haren op een hond.
Ut sti hier in m'n buukske wèlk pléntje dé't was, t’is 'n sóórt déijstel. Het staat hier in mijn boekje welk plantje dat het was, het is een soort distel.
Verleden tijd meervoud stónne. Ze stónne daor zómér wa nô’t panneraama te kiike, tuun’ter inins ‘n reejkélfke ût de rèùweghéij wègspróng. Ze stonden daar zomaar wat naar het panorama te kijken, toen er ineens een reekalfje uit de ruigte wegsprong.
Bron: Hendriks, W. (2005), Nittersels Wóórdenbuukske. Dialect van de Acht Zaligheden, Almere

staan , staon , werkwoord , staan
Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte.

staan , staon , werkwoord , staot, sting/stong, gestaon , staan We stonge nog effe nae te praote We stonden nog even na te praten Ik sting hier en heulie stonge nan d’n ááñdere kááñt me uit te lache en mè vrotte peere te gooie Ik stond hier en zij stonden aan de andere kant me uit te lachen en met rotte peren te gooien
Bron: Werkgroep Dialecten Hoeksche Waard (2006), Hoekschewaards woordenboek, Klaaswaal.

staan , sjtoën , werkwoord , sjtoûng, gesjtaande, staondenterre , staan , (afw. vormen o.t.t. ich sjtaon, dich sjtèis, hër sjtèit, dier sjtaot/ geb. wijs enk. sjtaand, mv. sjtaot) VB: Bliéf 'ns éffe sjtoën, dan kên v'r ôs dat 'ns good belore Zw: 'r Sjtoûng wie 'n gaor: hij liet zich gedurende lange tijd bedotten Zw: Laot mich mer sjtoën, ich môt nog greuje: (antwoord op: 'Ga zitten') Zw: 't Sjtèit mich geliék: het is mij om 't even Zw: De kêns op d'nne kop sjtoën, de krys 't toch neet Zw: De koo (zoëg) sjtèit nog neet: is nog niet tochtig Zw: Ich sjtaon uch allemaol: ik kan jullie allemaal aan Zw: Dè sjtèit al weer: is bereid je te helpen Zw: Ze mensje sjtoën: zijn mannetje staan Zw: Hensje sjtoën: (zie 'hensje') Zw: Wè sjtèit?: (term bij haasje-over) Wie moet 'bok' zijn?
Bron: Jaspars, G. en H. Fiévez (2006-2008), Woordenboek van het Gronsvelds, Gronsveld/Ryckholt

staan , stoon , stôn , staan
Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk.

staan , ge stòt , je staat
Bron: Peels-Mollen, J. met werkgroep Weerderheem in Valkenswaard (Ed.) (2007), M’n Moederstaol. Zôô gezeed, zôô geschreeve. Almere/Enschede: Van de Berg.

staan , staon , staan.
Bron: Luysterburg, J. e.a. (2007), Dialecten in het Zuidkwartier. Hoogerheide, Ossendrecht, Putte, Woensdrecht, Heemkundekring Het Zuidkwartier.

staan , staon , werkwoord , stiet, ston, estaon , staan. ‘t Ston mi’j niet an. IJ ston te klappertannen.
Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie

staan , staon , staan
Bron: Melis, A. van (2011) Bikse Praot. Prinsenbeeks Dialectwoordenboek. Prinsenbeek: Heemkundekring ‘Op de Beek’

staan , stòn , ik stoj, stok; gèij stòt, , staan , Go wég, ge stòt mén in de weeg. Ga weg, je staat me in de weg., Hèij stit’r mèr te stòn. Hij staat er maar te staan., Stugget zoo goewd? Staat het zo goed?, Sto nie zu te blêre! Sta nie zo te janken!
Bron: Laat, G. de (2011), Zoo prôte wèij in Nuejne mi mekaâr, Nuenen

staan , staon , ich staon, du stuis/steis, hae stuit/steit, ich , staan , Dao steit miene kop neet haer. Dao stuis se van te kieke: daar kijk je van op. De kroeate staon t’r sjoean bie. Det stuit wie ein tang op ei verke. Det zooj dich net staon: aansporing om te doen wat van je verwacht wordt. Op ein bein kóns se neet staon. Op staondje voot óntslage waere. Stank ins recht! Staondj noe ins stil. T’r sjoean op staon: mooi gekleed zijn; in de problemen zitten. Vuuer paol staon. Zèt dich, staon kostj aeveväöl.
Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn

staan , staôn , staon , werkwoord , steît/steit, sting/stóng, gestange , staan; stank rechtop – sta rechtop
Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel.

staan , staon , werkwoord , stieët, stóng/sting, gestânge , staan
Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd.

staan , staon , stòn , sterk werkwoord , staan; Dirk Boutkan (1996) staon - stond - gestaon - (blz. 38) als hulpww. verkorting: stòn te kèèke, De toffel stao gedékt. MP gezegde - Die kan gòn staon wòr den bissemsteel stao (= werkeloos in de hoek); Dialectenquête 1876 - wè stoa de doar zoo te schreuwe? - wat staat ge daar zoo te schreien?; Mandos - Brabantse Spreekwoorden (2003) - stòn te kwèèke (TT) - in het krijt staan, schuld hebben; Henk van Rijen - op valle staon - op het punt staan om te vallen; WBD III.1.3:9 'goed staan' = passen; ook 'staan', 'goed zitten; WBD III.4.4:27 'staand weer' = goed weer, ook' hangend weer'; C. Verhoeven - Herinneringen aan mijn moedertaal (1978) – STAAN (staon) onov. ww - uit de meer alg. bet. 'stilstaan', 'ophouden met bewegen' ontwikkelde zich een specifiek agrarisch gebruik v. h. ww: 'zich gewillig laten dekken', vooral v. koeien gezegd. In spreekwoordelijke wijsheden werd het ook gebezigd in de zin van: zich laten verneuken: ze lèèjen oe nor den bok en staon doede. Biks staon ww. - staan; WBD (van koeien gezegd) grazen (= in de wei zijn), ook 'loope' genoemd; WBD (v.e. paard): brêed, röm, (Hasselt) rèùm of wèèd staon - Z.a. staon - ston(d) - gestaon (in verleden tijd ook 'stin' Z.a.) Praesens: ik stao - gij staot - hij stao; imp.: stao (B: gij stao); WBD (v.e. paard) èng staon - met de benen dicht opeen staan; WBD (v.e. paard) fraans staon - met de hoeven naar buiten gekeerd staan; WBD (v.e. merrie) 'staon' - hengstig zijn, (Hasselt) 'kaod hèngsteg staon'; WBD hij stao der goed op - (gerezen deeg) is op de juiste temperatuur, ook genoemd 'hij is goed'; Oude verleden tijd; Kees en Bart - Tilburgsche Post ca. 1930 - 'ik zee hoe 't geval stint'; ...den daag (...) upsting... [de dag (...) opstond] (H.A. Sterneberg s.j., Een Busselke Braobaansch, uit: ‘Murgengebeejke’, 1932); D’r stind dan innen pot stroop op toffel (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); Op die pötjes stinte ellenlange gebruiksaonwèzinge hoe dèt precies mos... (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); - Daor stint ie naa, Naarus de Toreadoor; (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); ...en ’n end verder stint ok ’n praachtig bumke... (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); - …den boer mee ennigte knechts stinte d’r eige te berste te laache. (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); - Die biste stinte naa vlak bij me te snuive… (Naarus; ps. v. Bernard de Pont; in: Groot Tilburg 1941; CuBra); Henk van Rijen - Stao naa mar nie te kwèèke, t-is naa immel gebeurd - Je hoeft nu geen berouw meer te tonen, er is toch niets meer aan te doen. Hij stao giender; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 66) imperatief uitsl. 'stao'; stòn - staan; Mandos - Brabantse Spreekwoorden (2003) - stòn te kwèèke (TT) in het krijt staan, schuld hebben; Dirk Boutkan (1996) - (blz. 23) stòn (tegenwoordige tijd pluralis); tegenwoordige tijd meervoud (naast 'staon'); ston, stin - Henk van Rijen - stond; verleden tijd van 'staon'; stin, ston - stonden, stond; Swirskaante de kaajbaande stinte bumkes. Kees en Bart - Tilburgsche Post ca. 1930 - Ze stinte(n) te w(a)ôchte(n). - Ze stonden te wachten. K+B.. stind ik.. stint ik; stind; stinten; Henk van Rijen - der stinte nòg ènnegte koej in de waaj; — Naast 'ston(d)' in gebruik als verleden tijd van 'staon'; Cornelissen & Vervliet, Idioticon van het Antwerpsch dialect; 1899 - STING - 2e hoofdvorm van 'staan'; ook STON en STONG; staoget - persoonsvorm van 'staon' met 'het'; staat het (met ge/gij/gullie, hij/zij/et als onderwerp); Waor staoget pèèrd van den buurman?; Het fonetisch hiaat dat ontstond tussen 'stao' en 'et' is opgevuld door inlassing van 'g'. (Zie Schuurmans: Encl. pron., blz. 22) (De Bont § 242); J. H. Hoeufft, Proeve van Bredaasch Taal-eigen (1836) - STAGET voor 'staat het'.
Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant

<< vorige pagina