Woord: smijten
|
smijten , smijten
, slaan, slagen geven. , Hij smeet hem ter dege. Gij moest niet gesmeten hebben. Zij smeten met de vuist op tafel. Het is een middennederl. woord. Bron: Panken, P.N. (1850) Kempensch taaleigen, Idioticon I, A-Z, Idioticon II, H-Z, red. Johan Biemans, 2010, Bergeijk. |
|
smijten , smiiten
, eigenlijk werpen, wordt in vreemde beteekenissen gebruikt, zie op hensmiiten, ummesmiiten en dale. Bron: Ballot, A. (1870), Eigenaardigheden van het Twentsche dialect, uitgegeven in 1968, Hengelo. |
|
smijten , smieten
, in: zich nao ons smieten = zich naar ons voegen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
smijten , smieten
, zie: warpen. Bron: Molema, H. (1889), Proeve van een woordenboek der Drentsche volkstaal in de 19e eeuw, handschrift |
|
smijten , smîten , sterk werkwoord
, werpen. Bron: Gallée, J.H. (1895). Woordenboek van het Geldersch-Overijselsch Dialect. Deventer: H.P. Ter Braak |
|
smijten , smieten
, smijten, werpen, gooien; hij smit hōm d’r hen = hij werpt hem op den grond; mit stijnen smieten = met steentjes gooien. Zegswijs: doar hei ’t smieten in de gloazen! = daar hebben wij ’t al, de poppen zijn aan den dans, het lieve leventje is gaande, het ongeluk is daar, enz.; hij smit nijt woar hij wenkt = hij is niet goedrond, komt niet voor zijne meening uit en is dus niet te vertrouwen. Drentsch: daar hij wenkt, schiet hij niet; Oostfriesch hê smitt nêt hen, wâr hê winkt. Nedersaksisch: he smit nig, woor he hen wenket = hij is dubbelhartig, valsch, listig, spreekt anders dan hij denkt; Holsteinsch: de Fosz bitt nich, war he liggt. Spreekwoord: D’r is gijn smieten mit de muts noa = er is geen bijkomen aan, ik (of: wij) kan er niet naar talen, ’t is ver boven mijn (of: ons) bereik; Oostfriesch d’r is gên schmiten mit de mütse na = ’t is niet te bekomen. Bron: Molema, H. (1895), Woordenboek der Groningsche Volkstaal in de 19e eeuw (handschrift met aanvullingen op gedrukte editie uit 1887) |
|
smijten , smîten
, In hooger beroep komen. Bî ʼt kantongerecht heffet verspö̀ld, maor h(i)ee smit ʼt vör Zwòlle – hij komt in hooger beroep bij de rechtbank te Zwolle. Bron: Draaijer, W. (1896). Woordenboekje van het Deventersch Dialect. ’s-Gravenhage: Martinus Nijhoff |
|
smijten , smietĕn
, smijten. Bron: Ebbinge Wubben, C.H. (1907), ‘Staphorster Woordenlijst’, in: Driemaandelijkse Bladen 6, 61-94 |
|
smijten , smîten
, In hooger beroep komen. Bî ʼt kantongerecht heffet verspöld, maor h(i)ee smît ʼt vö̂r Zutfen – hij komt in hooger beroep bij de rechtbank te Zutfen. Bron: Draaijer, W. (2e druk 1936), Woordenboekje van het Deventersch Dialect, Deventer: Kluwer. |
|
smijten , smiete
, smiet, smiets, smiet, smeet, gesmete , smijten. In hoeëger beroep smiete, in cassatie gaan. Dao is gein smiete mit de muts nao, daar is niet bij te komen (ook figuurlijk). Bron: Daelen-Meuter, Jos. van (ca. 1937), Venloos waordebook, ongepubliceerd typoscript, Venlo. |
|
smijten , smieten
, smièt, esmiètten; ik smiete, dů smitst, hei smit, wi, i, zei smietet; ik smièt, dů smiètst, hei smiè , smijten Bron: Jonker, L. & H.G. van Grol (z.j., ca 1940), Woordenboek dialect van Vriezenveen |
|
smijten , smieten , [werkwoord]
, Ik smiet, doe smitst, hai smit; ik smeet, heb smeten. , smijten. Doar hèie ‘t smieten in de gloazen = nu begint het ongeluk! Dat smit nait veul op = levert niet veel op. Hai smit nait doar e winkt = hij zegt zijn ware mening niet. Wat helpt ‘t, as kou n emmer vol melk geft en hai smit ‘t weer om? = overleg is meer dan ‘t halve werk. Smiet mie der gain bungel in! = bederf mij de zaak niet. Hai smit ter n borrel tegen aan = hij drinkt een borrel, om zijn leed te verzetten. Wie willen ‘t òlle hoes van de bainen smieten = slopen. Hai smit hom, doar e hom hebben wil = hij is veel sterker dan die ander. || koegelsmieten Bron: K. Ter Laan (1952), Nieuw Groninger woordenboek, 2e druk (herdruk 1989), Groningen |
|
smijten , smietn , sterk werkwoord
, 3e persoon enkelvoud tegenwoordige tijd: smit, 1e persoon enkelvoud verleden tijd: smeet , smijten. Smiet oe daale, ga zitten! Bron: Schönfeld Wichers, K.D. (1959), Woordenboek van het Rijssens dialect, herdruk 1996, z.pl. |
|
smijten , smoite , werkwoord
, 1. Smijten. 2. Dorsen (verouderd). | Wanneer moete we te haver smoiten? Bron: Pannekeet, J. (1984), Westfries Woordenboek, Wormerveer |
|
smijten , sjmiete , werkwoord
, sjmeet, haet of is gesjmeete , smijten. Zich biejein sjmiete: zich verenigen. Zulle ver de klómmele mer biejein sjmiete: zullen we maar samen trouwen? Bron: Schelberg, P.J.G. (1986), Woordenboek van het Sittards dialect, Amsterdam |
|
smijten , smitje
, gooien. Bron: Crompvoets, H. en J. van Schijndel (1991), Mééls Woordeboe:k. Meijel: Medelo. |
|
smijten , smieten
, smeet, esmetten , smijten; smiet [in:] smiet oe daele: ga zitten. Bron: Werkgroep Dialekt van het Cultuur Historisch Genootschap Raalte (1995), Nieuw Sallands Woordenboek, Raalte |
|
smijten , smieten , sterk werkwoord, overgankelijk
, 1. smijten Hij greep een stien op en smeet hum deur de glazen (Zdw), Hij flapte de kraante dicht en smeet hum op de grond (Ruw), Hij wui bie kop en kont anpakt en der oetsmeten (Erf), Der was ruzie en zai smeten mit stoulen en taofels (Eco), Het regende zo gruwelijk hard, het was net of het met bakken oet de lucht smeten weur (Oos), De stucadoor zee: Geert, det smiet ik er in een dag tegen an dat stucadoor ik in één dag (Bro), Ik moe zo’n einde met die garms smieten, ik kan het haost niet meer begooien (Sti), (zelfst.) Bij het gaarven smieten kreeg hij de haanden vol angels opgooien of doorgeven van korenschoven (Dwi), Die vrouwe is gien smieten mit de musse naor, ze geet alles opmaeken is geen bijsturen aan (Uff), (fig.) Hij hef der veul geld tegenan smieten mus um zien bedrief van de grond te kriegen (Bco), Hij smet met geld (Nam), Hij smit er mit de pette naor gooit er met de pet naar (Pes) 2. (wederk.) zich voegen (Zuidwest-Drents zandgebied, Zuidwest-Drenthe, zuid) Thuus mussen wij ons altied naor mekaar smieten (Coe), Ie mut oe wel ies naor ene smieten en kunt niet altied oen eigen zin doen (Hol) Bron: Kocks, G.H. (1996-1997), Woordenboek van de Drentse Dialecten (WDD), Assen: Van Gorcum |
|
smijten , smieten
, smijten. D’r is gien smieten met de musse naor ‘er is geen sprake van’ Bron: Fien, A., Ph.C.G.M. Bloemhoff-de Bruijn en J. Gunnink (2000), Woordenboek van de Kamper Taal, Kampen |
|
smijten , smietn
, smijten. Ik smeete dât dink wied weg. Ik heb esmeetn. Hie smit met de deure. Bron: Dialectwârkgroep Heerde/Waopmvelde (2004), Nieje Heerder Woordnboek, Heerde. |
|
smijten , smieten , werkwoord
, 1. ruw gooien, smijten, hard werpen 2. (van bep. dieren, met name varkens) ter wereld brengen Bron: Bloemhoff, H., J. Withaar, A. Bloemhoff en T. Bontekoe (2005), Stellingwarfs-Nederlands Verklarend Handwoordenboek (SNVH), Berkoop/Oldeberkoop: Stichting Stellingwarver Schrieversronte. |
|
smijten , smèìjte
, keilen Bron: Bergh, N. van den, e.a. (2007), Um nie te vergeete. Schaijks dialectboekje, Schaijk. |
|
smijten , smieten , werkwoord
, smit/smiet, smeet, esme , smijten. Bron: Kraijer, M., H. Mulder, D. Visscher en Ph. Bloemhoff (2009), Op zien Zwols: Woordenboek van de Zwolse Taal, Kampen: IJsselacademie |
|
smijten , smiete
, smietj/smitj, smeet, gesmete , gooien, smijten, werpen , Mèt geldj smiete. Bron: Tonnaer, M. en Har Sniekers (eindred.), (2012), Thoears Woeardebook, Thorn |
|
smijten , smiete , werkwoord
, smietj, smeet, gesmete , smijten Bron: Janssen, L. (2013), Limburgs Woordenboek Heels-Nederlands, Heel. |
|
smijten , smiête , werkwoord
, smitj, smieët, gesmieëte/smitj, smeet, gesmete , (Weerts (stadweerts), Buitenijen (kerkdorpen rondom stadskern)) smijten; smiete (Nederweerts, Ospels) gooien Bron: Feijen, Jan (2013), Zoeë Kalle Vae - Weertlands woordenboek, Weerd. |
|
smijten , smèète , sterk werkwoord
, smijten; WBD III.1.2:84 'smijten' = gooien; Dirk Boutkan (blz. 67) imperatief 'smèt' - uit de reductievocaal blijkt dat we hier niet van doen hebben met een uitgangsloze vorm, maar met een vorm waar de uitgang -t is geassimileerd aan de slotmedeklinker; B smèète - smêet - gesmeete — in tegenwoordige tijd vocaalkrimping: gij/hij smèt; Antw. SMIJTEN - slaan, Fr. frapper, eng. to smite; werpen (zie wdbb.) AMIJT zelfstandig naamwoord m. - worp; harde slag of klets Bron: Sterenborg, W. en E. Schilders (2014), Woordenboek van de Tilburgse Taal (WTT), Tilburg: Stichting Cultureel Brabant |
|
smijten , smie~te
, smaet – gesmaete , smijten Bron: Arts, Jan (2015), Brónsgreun Bukske, Editie Veldes dialek, Velden. + |